Αν και μετά τον βομβαρδισμό δεν ακολούθησε ρωσική επίθεση, αμερικανικές, καλά πληροφορημένες πηγές, θεωρούν πως ο κίνδυνος μιας ρωσικής επίθεσης μεγάλης κλίμακας είναι δεδομένος και η επίθεση αυτή θα εκδηλωθεί μόλις οι Ρώσοι είναι έτοιμοι, επιμελητειακά. Μετά τον βομβαρδισμό ακολούθησε μια “αμαρτωλή” ησυχία. Χθες μάλιστα δεν ακούστηκε ούτε πυροβολισμός. Την επίθεση όμως ακολούθησε διπλωματική μάχη, με τους φιλορώσους να κατηγορούν τους Ουκρανούς πως βομβάρδισαν την ίδια την πόλη τους (!).

Το συμβάν στη Μαριούπολη, είτε ήταν μεμονωμένο περιστατικό, είτε αποτελούσε μέρος μιας ευρήτερης στρατηγικής. Αν ισχύει το δεύτερο δεν ήταν σίγουρα προϊόν της ουκρανικής στρατηγικής. Οι Ουκρανοί, μετά τις πρόσφατες ήττες τους στο Ντόνετσκ δεν έχουν καν δυνάμεις να εξαπολύσουν επίθεση. Από την άλλη η Ρωσία έχει μεταφέρει τακτικές της δυνάμεις στην Αν. Ουκρανία, υποκαθιστώντας τις ανεπαρκείς, άτακτες, δυνάμεις των ρωσόφωνων ανταρτών, τις οποίες όμως, επίσης ενίσχυσε με πολεμικό υλικό και βαρέα όπλα.

Η ρωσική πλευρά απολαμβάνει, αυτή την στιγμή, ένα σοβαρό επιχειρησιακό πλεονέκτημα, καθώς διαθέτει περισσότερες και καλύτερα εξοπλισμένες δυνάμεις στην Αν. Ουκρανία, έναντι των Ουκρανών. Ωστόσο το πλεονέκτημα αυτό είναι προσωρινό και αν δεν τύχει άμεσης εκμετάλλευσης θα χαθεί. Αν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να ενισχύσουν, σοβαρά, την Ουκρανία με όπλα και αναλάβουν την εκπαίδευση του Ουκρανικού στρατού, σε 6-12 μήνες, το ρωσικό πλεονέκτημα θα έχει εξανεμιστεί.

Το σημαντικό πρόβλημα της Ρωσίας είναι ότι κατέχει δύο ουκρανικές περιοχές, οι οποίες απέχουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μεταξύ τους – Κριμαία και Αν. Ουκρανία. Ο καλύτερος τρόπος πρόσβασης προς την Κριμαία είναι, φυσικά, δια ξηράς. Ο δρόμος αυτός όμως ελέγχεται από τους Ουκρανούς. Αν η Ρωσία δεν κατορθώσει να ελέγξει την χερσαία οδό, η Κριμαία μπορεί πολύ εύκολα να αποκλειστεί, χάνοντας την στρατηγική της σημασία.

Αυτή την στιγμή ο βασικός άξονας επικοινωνίας της ηπειρωτικής Ρωσίας με την Κριμαία γίνεται με πλοία μέσω του πορθμού του Κερτς. Υπάρχουν σχέδια για την κατασκευή και μιας γέφυρας, η οποία θα είναι χρήσιμη σε καιρό ειρήνης, αλλά ιδιαίτερα ευάλωτη σε καιρό πολέμου.

Αν η Ρωσία θέλει πραγματικά να εξασφαλίσει την Κριμαία υπάρχει η διπλωματική οδός και η στρατιωτική οδός. Η πρώτη συνεπάγεται τη διεθνή αναγνώριση της προσάρτησης από τη Ρωσία της Κριμαίας, κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Ο στρατιωτικός τρόπος επιβάλει την κατάληψη και εξασφάλιση της εδαφικής ζώνης που συνδέει την Αν. Ουκρανία με την Κριμαία. Υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος. Η απειλή χρήσης βίας προς τους Ουκρανούς, με σκοπό τον εξαναγκασμό τους να αποδεχτούν τις ρωσικές απόψεις.

Ο τρόπος αυτός όμως δεν φαίνεται ικανός να αποδώσει, καθώς οι Ουκρανοί έχουν εξασφαλίσει την υποστήριξη της Δύσης, διπλωματικά, σε πρώτη φάση. Για την ώρα τόσο η Ρωσία όσο και η Δύση φαίνεται πως υπολογίζουν την εξέλιξη της ισορροπίας δυνάμεων στην περιοχή τους επόμενους μήνες, πριν κινηθούν. Αν οι υπολογισμοί τους καταλήξουν σε παρόμοια συμπεράσματα υπάρχει η πιθανότητα να επέλθει διπλωματικός συμβιβασμός. Αυτό όμως εξαρτάται κυρίως από τη Δύση.

Η Ρωσία, εξαιτίας των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει είναι πιθανόν να σκληρύνει την στάση της, καθώς και για εσωτερικούς λόγους, η κυβέρνηση Πούτιν, δεν μπορεί να παρακολουθεί παθητικά της δυτικές εναντίον της κυρώσεις.

Οι Αμερικανοί δεν επιθυμούν εμπλοκή στην Ουκρανία, καθώς είναι εμπλεγμένοι στη Μέση Ανατολή. Η Ρωσία, από την άλλη, αν θεωρήσει ότι η παθητικότητα είναι χειρότερη της επιθετικότητας, θα προχωρήσει, πιθανόν, σε επίθεση. Η σοβαρή ενίσχυση των ρωσικών δυνάμεων στην Αν. Ουκρανία καταδεικνύει το γεγονός πως οι Ρώσοι κρατούν το ενδεχόμενο αυτό ανοικτό.

Οι Ρώσοι κρατούν ανοικτά όλα τα ενδεχόμενα, διατηρώντας την στρατηγική πρωτοβουλία, είτε για να επιτεθούν, είτε για να διαπραγματευτούν. Ωστόσο από την επίσκεψη του Αμερικανού επικεφαλής των Δυνάμεων Ευρώπης στο Κίεβο, λίγες ημέρες πριν, φαίνεται πως οι ΗΠΑ δεν ενδιαφέρονται πλέον για διαπραγματεύσεις, θεωρώντας τη ρωσική πλευρά αναξιόπιστη. Ίσως το γεγονός αυτό να οδηγήσει τη Ρωσία να κινηθεί νωρίτερα από και η ίδια υπολόγιζε.

Έτσι ο κίνδυνος εξαπόλυσης μεγάλης κλίμακας επίθεσης γίνεται πιο ορατός. Υπάρχουν φυσικά διέξοδοι. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο αν οι δύο πλευρές είναι έτοιμες να καταβάλουν το τίμημα της διεξόδου από την κρίση.

Πηγή: Stratfor
Απόδοση-Επιμέλεια: On Alert