γράφει ο Στουραΐτης Στέλιος

Τα παραδείγματα «προδοσίας» που έχουν νιώσει οι φίλοι των ομάδων ανά τον κόσμο τείνουν να αγγίζουν το αριθμητικό άπειρο. Παρόλα αυτά, αρκετοί εξακολουθούν να δένονται τόσο πολύ με μερικούς αθλητές σε σημείο να τους εξισώνουν και να τους ταυτίζουν με την ομάδα τους. Βέβαια, σε αυτό έχουν συμβάλλει σε μεγάλο, πολύ μεγάλο βαθμό και οι ίδιοι οι αθλητές.

Στην απρόσωπη εποχή του επαγγελματικού αθλητισμού, που πρωταρχικό χρώμα για τους εκάστοτε αθλητές είναι αυτό του χρήματος κι όχι αυτό της φανέλας (σ.σ. και πολύ σωστά, καθώς από αυτό ζουν) κάποιοι επιμένουν πεισματικά να αποδεικνύουν πόσο οπαδοί είναι μιας ομάδας. Αυτό συμβαίνει, κυρίως, επειδή θέλουν να απολαμβάνουν την εύνοια της εξέδρας που στην πρώτη στραβή θα τρέξει να προστατεύσει το «δικό της παιδί» και να του δώσει το απαραίτητο «συγχωροχάρτι» που ο προπονητής δε θα έδινε. Τι γίνεται όμως όταν έρχεται η ώρα της καλύτερης οικονομικής πρότασης από τον «αιώνιο» αντίπαλο; Χάνεται η ατέλειωτη αγάπη για τον «υπέροχο κόσμο», τα «κόκκινα, κίτρινα, πράσινα, γαλάζια, μπεζ παιδικά κ.ο.κ. χρόνια».

Τρανά παραδείγματα σήμερα στη χώρα μας αποτελούν ο Στέφανος Καπίνο και ο Γιάννης Μπουρούσης. Οι δυο τους ακολούθησαν το δρόμο της μεταγραφής από το Λιμάνι στη Λεωφόρο και αντίστροφα. Μέχρι εδώ κανένα μεμπτό καθότι επαγγελματίες όπως προείπαμε. Ωστόσο, αμφότεροι στο παρελθόν με δηλώσεις τους είχαν γίνει ο «για σένα στρίβω και πίνω» και ο «Μπουρούσης ο Τρελαμένος».

Για τον φέρελπι τερματοφύλακα τον Ερυθρόλευκων η ιστορία έχει ως εξής. Από μικρός στην Παιανία και τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού, ανδρώθηκε και έφτασε να γίνει ο πρώτος τερματοφύλακας της ομάδας. Ήταν βασικός, μάλιστα, στο ιστορικό για το Τριφύλλι ντέρμπι του 2014 στο Φάληρο. Σε εκείνο το παιχνίδι ο –πράσινος τότε- γκολκίπερ σε μια στιγμή ενθουσιασμού γύρισε και φίλησε το Τριφύλλι της φανέλας του μπροστά από τους οργανωμένους του Ολυμπιακού και στη συνέχεια σαν να μην έφτανε αυτό τους έδειξε τα γεννητικά του όργανα. Ο καιρός πέρασε κι ο Καπίνο έφυγε με δάκρυα στα μάτια από τον Παναθηναϊκό. Η μοίρα, όμως, ή ο μάνατζερ του πιο σωστά τον έφερε στον Πρωταθλητή Ελλάδος. Εκεί από την πρώτη ημέρα αποτέλεσε κόκκινο πανί για τους φίλους της ομάδας του Πειραιά λόγω όσων αναφέρθηκαν παραπάνω. Ξαφνικά, λοιπόν, ο ταλαντούχος τερματοφύλακας δήλωσε ότι από μικρό παιδί είναι γνωστό ότι ήταν φίλαθλος του Ολυμπιακού και πως ανέκαθεν είχε όνειρο να παίξει στην ομάδα. Σ αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι παλαιότερα ο ίδιος είχε δηλώσει πως από μικρός αν και έμενε στον Κορυδαλλό, μια παραδοσιακά Ολυμπιακοκρατούμενη περιοχή, υποστήριζε το Τριφύλλι.

Στην περίπτωση του Γιάννη Μπουρούση, τώρα. Ο Λαρισαίος σέντερ ξεκίνησε την καριέρα του στην ΑΕΚ, αλλά από μικρή ηλικία βρέθηκε στο μεγάλο Λιμάνι και τον Ολυμπιακό. Εκεί μεγάλωσε μπασκετικά και έφτιαξε το όνομα του στην Ευρώπη. Με το πάθος που επεδείκνυε στα παιχνίδια του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Θρύλου και με δηλώσεις του είχε καταστήσει σαφές πως από τη μέρα που πήγε στους Ερυθρόλευκους δέθηκε πολύ με την ομάδα, ενώ δεν παρέλειπε να δείχνει και την απέχθεια του προς το στρατόπεδο του ΠΑΟ με προκλήσεις προς του οπαδούς και δηλώσεις υποτιμητικές για το σύλλογο. Πράγμα που τον έκανε ακόμη πιο αγαπητό στις τάξεις των Κόκκινων οπαδών. Με δηλώσεις του, μάλιστα, έπειτα από τους τελικούς του πρωταθλήματος του 2009 είχε πει ξεκάθαρα ότι δεν θα έπαιρνε ποτέ μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, καθώς κατακτά τους τίτλους στην Ελλάδα με την εύνοια της διαιτησίας. Τα χρόνια πέρασαν, ο Μπουρούσης έφυγε από το Λιμάνι, έκανε ένα πολύ επιτυχημένο πέρασμα από το δυσκολότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης την ACB και φέτος το καλοκαίρι πραγματοποίησε αυτό που δεν θα έκανε ποτέ, μετεγγράφηκε στον Παναθηναϊκό. Στην παρουσίαση του, κιόλας, ο θηριώδης σέντερ ανακήρυξε τους Πράσινους κορυφαία ομάδα της 20ετίας, ομάδα που της αξίζει μόνο η κορυφή και άλλα πολλά που διαφωνούσαν απόλυτα με τον Μπουρούση του παρελθόντος.

Έτσι, γίνεται εύκολα αντιληπτό το να πιστεύει κανείς τα μεγάλα λόγια των αθλητών είναι σαν να προσπαθεί να διατηρήσει μόνιμα ένα καλοκαιρινό πύργο από άμμο δίπλα στην θάλασσα. Όπως, άλλωστε, είχε δηλώσει και ένας άνθρωπος που η ζωή του περιστρέφεται γύρω από τον αθλητισμό «δεν μπορείς να δένεσαι με έναν αθλητή ποτέ, ή έστω μέχρι να σταματήσει... ή να είναι ο Φραντσέσκο Τότι».