Η ρεσβερατρόλη, όπως έδειξαν πειράματα σε εθελοντές, σε μεγάλες ποσότητες επιβραδύνει την αύξηση του βήτα αμυλοειδούς στον εγκέφαλο, συνεπώς μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί ως ένα πρόσθετο «όπλο» εναντίον της μέχρι σήμερα ανίατης νευροεκφυλιστικής ασθένειας.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Σκοτ Τέρνερ του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Τζορτζτάουν της Ουάσιγκτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neurology" της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν επί ένα έτος 119 ασθενείς με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ, τους οποίους χώρισαν σε δύο ομάδες με τυχαίο τρόπο: η μία ομάδα έπαιρνε ένα γραμμάριο καθαρής συνθετικής ρεσβερατρόλης σε μορφή χαπιού δύο φορές ημερησίως (μια ποσότητα ισοδύναμη με όση περιέχεται σε 1.000 μπουκάλια κόκκινο κρασί τη μέρα!), ενώ η άλλη ομάδα έπαιρνε ψευδο-φάρμακο (πλασέμπο).

Η μελέτη έδειξε ότι όσοι έπαιρναν το εικονικό φάρμακο, εμφάνισαν μείωση του βήτα αμυλοδειδούς στο αίμα τους, μια ένδειξη συχνή στην αρχή του Αλτσχάιμερ, που δείχνει ότι η «ύποπτη» πρωτεΐνη έφευγε από το αίμα και συγκεντρωνόταν στον εγκέφαλο των ασθενών. Αντίθετα, σε όσους είχαν πάρει τη συνθετική ρεσβερατρόλη (που δεν υπάρχει στο εμπόριο σε αυτή τη μορφή υψηλής συμπύκνωσης, αλλά δεν προκάλεσε ιδιαίτερες παρενέργειες στους ασθενείς πέρα από λίγη ναυτία ή διάρροια), το επίπεδο της πρωτεΐνης στο αίμα τους δεν μειώθηκε καθόλου, συνεπώς δεν υπήρχε και ανάλογη συσσώρευση στον εγκέφαλό τους.

«Προς το παρόν, δεν μπορούμε να συνάγουμε από αυτή μόνο την μελέτη πως η επίδραση της ρεσβερατρόλης είναι ωφέλιμη, φαίνεται όμως ότι η ουσία αυτή είναι σε θέση να ξεπεράσει τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό, πράγμα που είναι μια σημαντική παρατήρηση», δήλωσε ο Τέρνερ.

Θα ακολουθήσει μεγαλύτερη μελέτη και, στο μεταξύ, επουδενί οι επιστήμονες δεν συστήνουν στους ανθρώπους να αρχίσουν να μεθάνε με κόκκινο κρασί για να αυξήσουν τη ρεσβερατρόλη στο αίμα τους. 'Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να πιει 1.000 μπουκάλια μέσα σε μια μέρα;

Γενικότερα, η ρεσβερατρόλη έχει «διαφημιστεί» ως ουσία-πανάκεια κατά της γήρανσης, του καρκίνου, του διαβήτη, των νευρολογικών και άλλων προβλημάτων. Όμως μεχρι στιγμής τα περισσότερα στοιχεία προέρχονται από μελέτες σε πειραματόζωα, ενώ έχουν υπάρξει λίγες μόνο μελέτες σε ανθρώπους και αυτές σε μικρό δείγμα.

Πηγή:  iefimerida.gr