Όλα αυτά σε μια συνέντευξη που δόθηκε αποκλειστικά στο CretePlus.gr και το δημοσιογράφο Ανδρέα Κριτσωτάκη.

Ξεκίνησε και επίσημα η νέα τουριστική περίοδος από τις 17 Μαρτίου. Τα μηνύματα είναι κάτι παραπάνω από θετικά γιατί μιλούν για αύξηση των επισκεπτών. Θα είναι η καλύτερη σεζόν των τελευταίων ετών;

«Όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία θα έχουμε μια ακόμη χρονιά-ρεκόρ σε ό,τι αφορά τις αφίξεις. Γιατί υπάρχει μια μεγάλη δυναμική από όλες τις αγορές ως αποτέλεσμα της ανταγωνιστικότητας της χώρας, αλλά και ως συνέπεια της κατάστασης που καταγράφεται γενικά στην ευρύτερη περιοχή μας. 

Βασική μας πρόκληση είναι να παγιώσουμε αυτή την αύξηση και από την άλλη η αύξηση στις αφίξεις να μεταφραστεί σε αύξηση στα έσοδα που είναι και το ζητούμενο τελικά».

Η Κρήτη θα είναι έτοιμη να ανταποκριθεί, αποτελώντας ίσως τον κορυφαίο σε προτιμήσεις προορισμό;

«Η Κρήτη είναι η ναυαρχίδα του ελληνικού Τουρισμού, καθώς είναι πρώτη σε αφίξεις. Σε ό,τι έχει να κάνει με την ετοιμότητα της, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι  οι ιδιώτες έχουνε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια – παρά τις αντιξοότητες που έχει επιφέρει  η Κρίση-  και έχουνε δημιουργηθεί οι συνθήκες για να προσελκύουμε τουρίστες, οι οποίοι μάλιστα φεύγουν από το νησί ευχαριστημένοι.  

Ένα άλλο μεγάλο ατού της Κρήτης είναι το ανθρώπινο πρόσωπο της φιλοξενίας, το οποίο έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του ίδιου του Κρητικού. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος χαρακτηρίζεται για την ελλιπή του οργάνωση. Το Κράτος έχει αφήσει τις δημόσιες Υποδομές σε κακή κατάσταση που δημιουργεί πρόβλημα στο τουριστικό προϊόν»

Ο Γενικός Γραμματέας Παγκόσμιου Τουρισμού, ο κ Ταλεμπ Ριφάι, χαρακτήρισε τα αποτελέσματα του Ελληνικού Τουρισμού ένα θαύμα. Μπορεί αυτό το θαύμα να έχει συνέχεια; Υπό ποιες προϋποθέσεις;

«Ο κ. Ριφάι σε έναν στενό κύκλο όπου συζητήθηκαν κάποια πράγματα ανέφερε ότι η ανάπτυξη και η βιωσιμότητα πάνε παράλληλα. Γιατί δεν είναι δυνατό να έχεις ανάπτυξη όταν οι επιχειρήσεις είναι οριακά βιώσιμες. Δεν γίνεται το κράτος να «πνίγει» με τον τρόπο του τη μοναδική παραγωγική δραστηριότητα, η οποία καλπάζει στην Ελλάδα. Και δεν μπορεί να μη δίνει κίνητρα σε αυτούς που θέλουν να στηρίξουν αυτή την ανάπτυξη. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα λοιπόν, ο ελληνικός Τουρισμός και τα αποτελέσματα που έχουμε, συνιστούν ένα θαύμα»

Η κρίση έχει αλλάξει σίγουρα τους κανόνες και για τους ξενοδόχους. Ποια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;

 «Ένα παράδειγμα για να γίνει αντιληπτή η κατάσταση είναι πως ενώ η χρονιά ήταν πολύ καλή, αυτό αφορούσε τα μεικτά έσοδα. Γιατί αν δούμε τα καθαρά έσοδα, θα διαπιστώσουμε ότι η σεζόν που πέρασε για τον ξενοδόχο ήταν στην καλύτερη περίπτωση η ίδια με την περσινή και σε κάποιες περιπτώσεις χειρότερη. Διότι τα καθαρά έσοδα μειώθηκαν λόγω του ΦΠΑ, ο οποίος παραδόξως ανέβηκε. 

Ουσιαστικά έχουμε έναν τουριστικό επιχειρηματία ο οποίος βλέπει τις τιμές πώλησης να είναι «κλειδωμένες» από τη μια, από την άλλη βλέπει τις τιμές κόστους να ανεβαίνουν συνεχώς.  Έτσι το περιθώριο κέρδους του εξανεμίζεται και κάποια στιγμή θα «σκάσει». Για αυτό και βλέπουμε επιχειρήσεις να κλείνουν και η μόνη λύση είναι η συνέργεια δυνάμεων. Δυστυχώς όμως οι Έλληνες δεν έχουν την κουλτούρα για να γίνει κάτι τέτοιο, ως μοναδική λύση».

Αυτή η κατάσταση έχει επίπτωση και στις εργασιακές σχέσεις αναπόφευκτα. Οι μισθοί, τα ωράρια έχουν αλλάξει. Η μαθητεία έχει μπει στο χάρτη…

«Ο συνδυασμός της οικονομικής κρίσης, της ανάγκης μείωσης του κόστους και της ελλιπούς λειτουργίας του ελεγκτικού μηχανισμού, αφήνουν περιθώρια σε κακούς επιχειρηματίες να ασκούν πιέσεις στους εργαζόμενους που είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Κάτι που είναι απαράδεκτο. Βλέπουμε για παράδειγμα επιχειρηματίες να εκμεταλλεύονται την κατάσταση και η μαθητεία στα ξενοδοχεία τους να είναι σε ποσοστά πολύ υψηλότερα από το επιτρεπτό. Καταστρατηγούνται δικαιώματα των εργαζόμενων, ενώ είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν προβλήματα στις εργασιακές σχέσεις και στη μισθοδοσία»

Εσείς έχετε γίνει αποδέκτης αντιδράσεων από εργαζόμενους σας που σας καταλογίζουν ευθύνες για προβλήματα στις μεταξύ σας εργασιακές σχέσεις. Τι απαντάτε;

«Η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είχε να κάνει ούτε με τη μισθοδοσία, ούτε με τα προβλήματα της αγοράς. Είχε να κάνει με μια μειοψηφία η οποία είχε πολιτικό προσανατολισμό. Οι επιχειρήσεις μου τηρούν απαρέγκλιτα τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η μαθητεία είναι κάτω από τα επιτρεπτά όρια και δεν υπάρχουν εργαζόμενοι αδικημένοι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε δημιουργηθεί ένα επιχειρησιακό σωματείο (σε ένα ξενοδοχείο μας) το οποίο ανήκε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, με παρωχημένες ιδέες περί επιχειρηματικότητας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μια μερίδα εργαζομένων, αντί να ασχολούνται με την εργασία να θέλουν να μετατρέψουν το ξενοδοχείο σε Κούβα της Ελούντας. Αυτό φάνηκε άμεσα στα λειτουργικά αποτελέσματα και στις αξιολογήσεις του ξενοδοχείου. Κάτι έπρεπε να γίνει. Έτσι αντικαταστάθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι, δεν επαναπροσελήφθησαν επειδή είχαν χαμηλή αξιολόγηση. Δεν υπήρξε όμως μείωση θέσεων εργασίας. Δεν υπήρξε μείωση μισθών. Όλοι όσοι αντικαταστάθηκαν αποζημιώθηκαν. Ήταν απλά θέμα επιλογής προσώπων. Πιστεύω πάντα στο συνδικαλισμό, καθώς αυτός προστατεύει τους εργαζόμενους. Έχω άριστη συνεργασία με όλες τιε συνδικαλιστικές οργανώσεις και στην Κρήτη και στη Ρόδο. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως το θέμα αφορούσε συνδικαλιστές απομονωμένους ακόμη και από το ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, που ήθελαν απλά να πιέσουν την εταιρεία για να παίρνει αποφάσεις οι οποίες δεν θα ήταν ορθολογικές. Επειδή στόχος μας όμως είναι η βιωσιμότητα της επιχείρησης, αφού μόνο έτσι θα μπορούμε να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις και τους εργαζόμενους, προχωρήσαμε στην αντικατάσταση τους, φιλτράροντας τα στοιχεία που έχουμε, χωρίς να κάνουμε πολιτική». 

Και επίσημα η Fraport στην Ελλάδα. Θετική ή αρνητική εξέλιξη;

«Είναι σίγουρα θετική εξέλιξη, από τη στιγμή που το κράτος δεν μπορεί να παρέχει λειτουργικά και αξιοπρεπή αεροδρόμια. Στόχος δικός μου και θέση μου είναι να υπάρχουν αεροδρόμια που δεν μας ντροπιάζουν, είναι λειτουργικά και μπορούν να υποστηρίξουν την τουριστική ανάπτυξη. Αυτά τα αεροδρόμια, είτε τα κάνει το Κράτος, είτε ένας ιδιώτης είναι κάτι δευτερεύον. Από τη στιγμή που το Κράτος δεν έχει τη δυνατότητα αυτή, αντί να έχουμε αεροδρόμια του «αίσχους», όπως το «Νίκος Καζαντζάκης», ας τα αξιοποιήσει ο ιδιώτης, τηρώντας τους κανόνες φυσικά. Σε ό,τι αφορά τη Fraport, αυτό που μπορούμε να πούμε είναι πως αποτελεί μια μεγάλη εταιρεία, η οποία δεν έχει επενδύσει στα αεροδρόμια έτσι απλώς για να τα πάρει. Στοχεύει στην επένδυση της τάξης των 300 εκ. ευρώ στα αεροδρόμια με σκοπό να αυξήσει περαιτέρω την κίνηση και να φέρει μεγαλύτερη ανάπτυξη στις περιοχές αυτές, οι οποίες αναμένεται να ευνοηθούν. 

Για μια ακόμη χρονιά το αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» σε κακά χάλια. Μια βιτρίνα – η χειρότερη δυνατή- για το Ηράκλειο και την Κρήτη

«Τη στιγμή που η Fraport επενδύει στα περιφερειακά αεροδρόμια, το «Νίκος Καζαντζάκης» είναι σε κακά χάλια. Αξίζει να αναλογιστεί κανείς πως στα Χανιά η εταιρεία θα δώσει περίπου 60-70 εκ. ευρώ, τη στιγμή που για το αεροδρόμιο Ηρακλείου, οι συζητήσεις γύρω από την όποια αναβάθμιση είναι της τάξης των 20-25 εκ. ευρώ. 

Η εικόνα του αεροδρομίου μας είναι επιεικώς απαράδεκτη και θα έπρεπε έστω και τμηματικά να γίνουν κάποιες βελτιώσεις. Έχουμε βρει όμως την «καραμέλα» του Καστελίου, χωρίς να μας πει κανείς τι θα συμβεί μέχρι γίνει – αν γίνει – το νέο αεροδρόμιο. Αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση και το ξεπούλημα της χώρας, τότε πιστεύω ότι θα δούμε ιδιωτικοποιημένο και το «Νίκος Καζαντζάκης». Ενδεχομένως αυτός να είναι και ο στόχος. Να απαξιωθεί δηλαδή τελείως για να καταλήξει εκεί».

Το αεροδρόμιο Καστελίου θα δώσει την ώθηση που όλοι ευελπιστούν στον Τουρισμό; Το έργο αυτό δεν πρέπει – σε κάθε περίπτωση – να γίνει συνδυαστικά με άλλες Υποδομές και Επενδύσεις στον Τουρισμό;

«Το αεροδρόμιο του Καστελίου αυτή τη στιγμή αρχίζει να λαμβάνει τη διάσταση παραμυθιού με… δράκους. Ξεκινάμε με ένα δεδομένο. Από τη στιγμή που ένας ιδιώτης κάνει μια επένδυση είναι σίγουρο ότι σε βάθος χρόνου θα θέλει να πάρει πίσω τα λεφτά του. Δεν έχω δει κάποια νούμερα, τα οποία θα δείξουν πως κάποιος που θα επενδύσει στο Καστέλι θα μπορέσει να πάρει τα χρήματα του πίσω. Έχουμε λοιπόν το… μύθο του αεροδρομίου, κάποιες μακέτες και επενδυτές. Κανείς όμως δεν μας έχει εξηγήσει γιατί κάποιος θα επενδύσει εκεί. 

Αν υποθετικά λοιπόν το αεροδρόμιο γίνει εκεί, το κόστος που θα έχει ως επένδυση θα οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση τα τέλη του αεροδρομίου. Επιπλέον θα ανεβάσει το κόστος πτήσης. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι οι περισσότερες πτήσεις έρχονται από το Βορρά, αντιλαμβανόμαστε ότι θα έχουμε μια αύξηση στο χρόνο πτήσεων, που μεταφράζεται σε περισσότερα καύσιμα και συνεπώς χρήματα. Από την άλλη θα υπάρχει μεγάλο κόστος στη μεταφορά των logistics. Θα υπάρχει γενικά μια πολλαπλάσια αύξηση στο κόστος. Δεν καταλαβαίνω λοιπόν τον αυτοσκοπό του έργου αυτού, τη στιγμή που με ένα κεφάλαιο πολύ μικρότερο και με λιγότερες παρενέργειες, θα μπορούσε να αναβαθμιστεί το αεροδρόμιο Ηρακλείου και να κλείσει το όλο θέμα. Ακόμη όμως κι αν όλα τα παραπάνω με ένα μαγικό τρόπο λυθούν, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι για τα επόμενα 8-10 χρόνια, το «Νίκος Καζαντζάκης» θα παραμένει στα ίδια χάλια με τα τωρινά».