Η Τεχνη του επικίνδυνου φλερτ
Του Κωνσταντίνου Φεργαδάκη
Μακριά από τον κόσμο της τεχνολογίας και του διαδικτύου, οι άνθρωποι εκεί διατηρούν συνήθειες που διαφέρουν κατά πολύ από τις δικές μας και τις περισσότερες φορές μάλιστα, ξεπερνούν τα όρια του φυσιολογικού, βλάπτοντας ανεπιγνώτως τους εαυτούς τους. Δεδομένου ότι ο άνδρας ανέκαθεν είχε έναν δεσπόζοντα ρόλο στη μικρή κοινωνία τους, το φλερτ και η αναζήτηση συντρόφου για τους Μπετσίλιο αποτελεί μέχρι και σήμερα ανδρική υπόθεση. Κάθε άνδρας οφείλει να βρεί μια γυναίκα με άμεσο στόχο να κάνει παιδιά, για να συνεχίσει το όνομα και την παράδοση της οικογένειας από την οποία προέρχεται.
Το Savika είναι ένα άθλημα που προσεγγίζει κατά πολύ το ροντέο και μέρος σε αυτό μπορούν να λάβουν μόνο άνδρες. Αν όχι ο μοναδικός, είναι σίγουρα ένας από τους μοναδικούς τρόπους για κάποιον να προσεγγίσει μια κοπέλα και να κάνει σχέση μαζί της, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. Διοργανώνεται ανά περιόδους και προσελκύει πλήθος κόσμου από γύρω περιοχές, διευρύνοντας έτσι το φάσμα των θηλυκών θεατών και κατ επέκτασιν των υποψήφιων συντρόφων. Ο στίβος μάχης αποτελείται από έναν κυκλικά συνήθως διαμορφωμένο χώρο, γύρω από τον οποίο είναι αμφιθεατρικά τοποθετημένοι πάσσαλοι που οριοθετούν τις θέσεις των θεατών. Μέσα σε αυτόν, μπορεί να μπει πάσης φύσεως ηλικίας άνδρας και να αρπάξει την ευκαιρία να γοητεύσει με τις ικανότητές του κάποια γυναίκα, μαχόμενος απέναντι στα zebus. Τα zebus, είναι ιερά ζώα για τους Μπετσίλιο και μοιάζουν πολύ με ταύρο, με χαρακτηριστική διαφορά ένα εξόγκωμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιούν οι αγωνιζόμενοι (που ονομάζονται mpesavika) για να κρατηθούν. Το εναρκτήριο λάκτισμα δίδεται με την εξαγρίωση του ζώου, και οι αθλητές ορμάνε στο στίβο μάχης έτοιμοι να υπερασπιστούν την τιμή και τη σάρκα τους. Στόχος τους είναι να κρατηθούν και να ''χορέψουν'' με το θυμωμένο ζώο όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα. Η μάχη τελειώνει όταν κάποιο zebus κουραστεί ή όταν κάποιος από τους αθλητές κουραστεί ή χάσει τη ζωή του.
Οι ίδιοι οι κάτοικοι, αρνούνται κατηγορηματικά την ταύτιση του εν λόγω αθλήματος με τις ταυρομαχίες, καθώς τα ζώα δεν θανατώνονται ποτέ και μάλιστα αποτελούν οτι πολυτιμότερο μπορεί να έχει κάποιος να έχει στην κατοχή του, ξεπερνώντας σε αξία ακόμη και την κατοχή ενός ωραίου αυτοκινήτου ή ενός σπιτιού.
Ο σκληρός αυτός τρόπος επίδειξης ικανοτήτων και φλερτ γοητεύει τις γυναίκες, οι οποίες παρακολουθούν με θαυμασμό τους άντρες να μάχονται αρειμανίως, προσπαθώντας να κερδίσουν ένα βλέμμα τους. Μάλιστα, ο τραυματισμός ενός αθλητή μέσα στο στίβο μάχης θεωρείται παράσημο για εκείνον και σύμφωνα με τις ίδιες, εφάπτεται με τον αλύγιστο χαρακτήρα του αρσενικού και τον κάνουν περισσότερο ποθητό. Ο θάνατος είναι εξαιρετικά πιθανό σενάριο για όλους, παρόλα αυτά όμως κανένας δεν λυγίζει, αντιθέτως καταβάλλει όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να διαφημίσει την ανδρεία του. Άλλωστε, σύμφωνα με τους ίδιους, είναι προτιμότερο για κάποιον να χάσει τη ζωή του, από το να ξοδέψει μόνος του το υπόλοιπό της, δίχως σύντροφο και δίχως να συνεχίσει το αίμα της οικογένειάς του να κυλά και σε άλλα σώματα.