Στις 2 Νοεμβρίου εκδικάζεται στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου αγωγή της τοπικής Μητρόπολης αλλά και ενός μοναστηριού του νησιού, που διεκδικούν από τον πρώην εμίρη του Κατάρ 3.056 από τα 15.000 στρέμματα που έχει αγοράσει. Ταυτόχρονα η Α΄ ΔΟΥ Πατρών αύξησε το ποσό φόρου για τη μεταβίβαση της νήσου Οξυάς, που είχε αγορασθεί νωρίτερα από την έκταση της Ζακύνθου, από 559.000 ευρώ σε 9,5 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για μια έκταση που το ελληνικό Δημόσιο υποστηρίζει ότι πρέπει να μείνει ως έχει.

Η εκπρόσωπος της κρατικής εταιρείας του Κατάρ, Τζουμάνα Μπεσάρα, είπε στην «Κ» ότι «οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε δεν αφορούν μόνο τις Αρχές, αλλά κάποια επενδυτικά μας εγχειρήματα με κάποια άτομα που έχουν την εξουσία να προκαλούν προβλήματα. Οι Αρχές δεν αντιδρούν στο να υποστηρίξουν ή να υπεραμυνθούν των επενδύσεων και έτσι δεν υπάρχει η πρόοδος στην οποία ελπίζουμε».

Ο στόχος της «Αλ Ραγιάν», που έχει επενδύσει σε όλη την Ευρώπη, είναι κυρίως να αναπτύξει τουριστικά ακίνητα «φέρνοντας καινοτομία, με σεβασμό σε τοπικές ιδιαιτερότητες». Φυσικά η θέση αυτή οδηγεί αυτόματα στο ερώτημα γιατί δεν κατέστη δυνατό να προχωρήσει το εγχείρημα της ανάπτυξης «ενός νησιού Τέχνης», στην Οξυά, αλλά και γιατί επιλέχθηκε το συγκεκριμένο νησί που χαίρει αυξημένης προστασίας.

«Ο αρχιτέκτονας Αγιοστρατίτης», λέει η κ. Μπεσάρα, «ήταν εκείνος που χειριζόταν τις επαφές με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ηταν βέβαιος ότι ήταν σε θέση να αναπτύξει την Οξυά, όπως διαβεβαίωνε. Από την άλλη πλευρά, ο τότε αρμόδιος υφυπουργός, ο κ. Μηταράκης, δημόσια είχε εξηγήσει ότι δεν υπήρχε φάκελος για την Οξυά κατατεθειμένος στο υπουργείο».

Η εταιρεία της κ. Μπεσάρα δεν αντιμετωπίζει μόνο την αγωγή της εκκλησίας της Ζακύνθου, αλλά και μήνυση που έχει κατατεθεί από το τέλος του 2014 από τους ίδιους πρωταγωνιστές για την ίδια υπόθεση· με τη διαφορά ότι στο κείμενο της μήνυσης αυτής γίνεται λόγος για άγνωστους επενδυτές, που δεν έχουν σχέση με το κράτος του Κατάρ. Σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι στην επίδικη έκταση των 15.000 στρεμμάτων, η μεταβίβαση της οποίας βασίστηκε σε παλαιό βενετσιάνικο τίτλο αλλά και στη διαδοχή των επιγόνων του αρχικού ιδιοκτήτη, υπάρχουν κατασκευές που δεν φαίνονται στα τοπογραφικά σχέδια της μεταβίβασης.

Το ιστορικό

Η έκταση της Ζακύνθου αγοράσθηκε τον Μάιο του 2014 και ελέγχθηκε από τους αγοραστές ως προς τους τίτλους ιδιοκτησίας των πωλητών από το 1783 ώς το 2014. Για τους ελέγχους αυτούς υπήρξαν ένορκες βεβαιώσεις. Ομως η Μητρόπολη είχε από την αρχή αντιρρήσεις για τη μεταβίβαση, κυρίως για την έκταση που περιβάλλει το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, όχι μακριά από την περίφημη παραλία του «Ναυαγίου». Με την αγωγή τους, Μητρόπολη και μοναστήρι διεκδικούν 3.056 στρέμματα μιλώντας για δικαίωμα νομής (σ.σ.: κατά βάση αυτό κάνουν και οι ιδιώτες) όχι κυριότητας. Για τον σκοπό αυτό η μονή έχει επικαλεσθεί τοπογραφικό, που πάντως έχει συνταχθεί το έτος 2014 μετά την αγορά της έκτασης.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», η πλευρά των εναγομένων υπολογίζει την έκταση που ανήκει στο μοναστήρι στα 500 στρέμματα, που δεν έχουν συμπεριληφθεί στη μεταβίβαση. Και όσοι έχουν κτίσματα ή νέμονται γη μέσα στην έκταση που έχει αγορασθεί στερούνται τίτλων. Οι ιδιώτες συνεκπροσωπούνται νομικά από την εκκλησία. Το συμβόλαιο αγοράς, λέει η κ. Μπεσάρα, «έγινε σύμφωνα με τους νόμιμους τίτλους του κ. Γιώργου Χάρου (πωλητής)... Στην περίπτωση που η γη ανήκε σε άλλους, γιατί δεν τη διεκδίκησαν παλαιότερα από τον κ. Χάρο; Σε κάθε περίπτωση, η εταιρεία είναι πρόθυμη σε συνθήκες καλής πίστης να συζητήσει με τα άτομα που έχουν νόμιμα δικαιώματα...».

Να σημειωθεί ότι μετά τους σεισμούς της Ζακύνθου είχε καταστραφεί το υποθηκοφυλακείο του νησιού, με αποτέλεσμα να υπάρξουν χιλιάδες καταπατήσεις στο νησί. Φυσικά αυτό δημιουργεί το ερώτημα αν μέσω διαρκούς νομής αποκτήθηκαν δικαιώματα χρησικτησίας. Η επίδικη έκταση διατρέχεται από ένα οδικό δίκτυο ασφάλτου μήκους 80 χλμ., που δεν αποτυπώνεται σε επίσημα και νόμιμα τοπογραφικά, καθώς πρόκειται για δασικούς δρόμους που ασφαλτοστρώθηκαν πριν από χρόνια παράνομα.

Ο πωλητής Γεώργιος Χάρος είχε μιλήσει στον γράφοντα και είχε βεβαιώσει ότι η Μητρόπολη τού είχε ζητήσει την έκταση σε ανύποπτο χρόνο, αλλά προφανώς υπήρξε διαφωνία για τα χρήματα. Ο κ. Χάρος δεν αρνήθηκε ότι υπήρχαν προβλήματα σε σημεία της έκτασης, αλλά απέρριψε τις αιτιάσεις της εκκλησίας ότι η έκταση δεν του ανήκε πριν από τη μεταβίβασή της στον πρώην εμίρη.

Επίσης, ο τοπικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής, ο δήμαρχος Ζακυνθίων, αλλά και ο περιφερειάρχης απορρίπτουν τη μεταβίβαση όπως έχει γίνει, διευκρινίζοντας πάντως ότι δεν είναι επί της αρχής «αντίθετοι με τις ιδιωτικές επενδύσεις».

Μία επίσκεψη στην επίδικη έκταση παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα, καθώς στη χαρακτηρισμένη από δημόσιες υπηρεσίες έκταση ως δασική υπάρχουν κτίσματα και κατασκευές (ακόμα και της εκκλησίας στο παρελθόν) που έχουν ηλεκτροδοτηθεί, ενώ το «πραγματικό δάσος» μοιάζει να εκτείνεται σε λιγότερα από 2.000 - 3.000 στρέμματα.