Στην Ερώτηση αναφέρεται ότι: «Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, των πολιτών και της περιφερειακής ανάπτυξης αποτελεί χρέος της πολιτείας. Η εικόνα εγκαταλελειμμένων κτιρίων που φθείρονται ή που είναι κατειλημμένα από περιθωριακούς όχι μόνο στερούν από το δημόσιο πολύτιμους πόρους, αλλά παράλληλα υποβαθμίζουν περιοχές που θα μπορούσαν να είναι κόσμημα και κέντρο πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής αυτής. Η Κυβέρνηση εγκλωβισμένη στις ιδεολογικές της αγκυλώσεις και στις «συμπάθειες» της με άτομα του αντιεξιουσιαστικού χώρου … «στηρίζει» την απαξίωση της δημόσιας περιουσίας και την κατάληψη δημόσιων κτιρίων.

Ειδικότερα, η ακίνητη περιουσία του Πολυτεχνείου Κρήτης στην πόλη των Χανίων αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας που ακυρώνεται, λόγω της κυβερνητικής ιδεοληψίας.

Στο Πολυτεχνείο Κρήτης ανήκουν τα κτίρια των Τουρκικών Φυλακών, των Στρατώνων και της Μεραρχίας Κρητών στην παλαιά πόλη των Χανίων. Στα κτίρια αυτά στεγάζονταν διοικητικές υπηρεσίες του Πολυτεχνείου μέχρι τη μεταστέγαση όλων των υπηρεσιών του Ιδρύματος στο Ακρωτήρι Χανίων. Μάλιστα, στο κτίριο της Μεραρχίας έχει γίνει παρανόμως κατάληψη από την ομάδα Rosa Nera αποκλείοντας τη χρήση όχι μόνο του κτιρίου από το Ίδρυμα, αλλά και του περιβάλλοντα χώρου (πλατεία της παλιάς πόλης) από τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης. Περαιτέρω, πέραν των φθορών και της ακαθαρσίας που έχουν δημιουργήσει στο κτίριο, οι καταληψίες εμπόδισαν, με βιαιοπραγίες εναντίον των υπαλλήλων του Πολυτεχνείου, το έργο στατικής ενίσχυσης και αποκατάστασης του κτιρίου ύψους 4,5 εκ. ευρώ με αποτέλεσμα να χαθούν οι πόροι, να μην υλοποιηθεί το εν λόγω έργο και να κινδυνεύει το κτίριο και τα γειτονικά κτίσματα σε περίπτωση σεισμού.

Ωστόσο, το Ίδρυμα, στο πλαίσιο του ολοκληρωμένου στρατηγικού σχεδιασμού αξιοποίησης της περιουσίας του, με γνώμονα την προάσπιση του αναπτυξιακού και κοινωνικού συμφέροντος των φοιτητών, της ακαδημαϊκής κοινότητας και της τοπικής κοινωνίας, έχει προχωρήσει σε όλες τις νόμιμες και διαφανείς διαδικασίες για την αξιοποίηση της περιουσίας του. Έτσι, ανακοίνωσε στις 08/06/2017και επισήμως -μετά την ανάρτηση στο Διαύγεια – την επιτυχή ολοκλήρωση του ανοικτού δημόσιου διαγωνισμού μακρόχρονης μίσθωσης των κτιρίων της Μεραρχίας Κρητών, των Παλαιών Φυλακών και Στρατώνων στην παλιά πόλη των Χανίων διάρκειας 25 ετών και ύψους 8,9 εκ. ευρώ. Μάλιστα, η ανάδοχος εταιρεία αναλαμβάνει την υποχρέωση της πλήρους ανακαίνισης των κτιρίων ύψους 18 εκ. ευρώ περίπου, με σεβασμό στον ιστορικό χαρακτήρα των κτιρίων και της Παλιάς Πόλης των Χανίων και με τη δέσμευση να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών και επισκεπτών των Χανίων στην πλατεία.   

  Το ποσό της μίσθωσης ισοδυναμεί με τη δημόσια επιχορήγηση του Πολυτεχνείου από τον Τακτικό Προϋπολογισμό για 8 έτη αυξάνοντας σημαντικά τη δυνατότητά του να υποστηρίξει τη φοιτητική μέριμνα και την εκπαιδευτική λειτουργία των Σχολών του και να επιτελέσει απρόσκοπτα και αποτελεσματικά το εκπαιδευτικό, ερευνητικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό του έργο. 

Όμως, η Κυβέρνηση, με «γραφειοκρατικά τερτίπια», δημιουργεί εμπόδια και προσπαθεί να καθυστερήσει ή/και να ακυρώσει την αναπτυξιακή προοπτική του Πολυτεχνείου. Είναι τυχαία, άραγε, η συγκρότηση επιτροπής του Υπουργείου Πολιτισμού για τον έλεγχο του ιστορικού κτιρίου στις 13/06/2016 και η σύγκλησή της για την αυτοψία στο κτίριο πραγματοποιείται 23/03/2017, δηλαδή με πρωτοφανή καθυστέρηση ενός χρόνου και, συμπτωματικά, την ίδια χρονική περίοδο διενέργειας του προαναφερόμενου διαγωνισμού. Μάλιστα, προκαλεί όχι μόνο έκπληξη και θλίψη, αλλά και πλείστα πολιτικά και νομικά ερωτήματα, η αναφορά στο έγγραφο της Επιτροπής ότι «.. το Πολυτεχνείο Κρήτης είναι ο «φερόμενος» ιδιοκτήτης», δίχως τη στοιχειώδη υποχρέωση να ελέγξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του κτιρίου.      

Παράλληλα, έκπληξη προκαλεί η χρονική συγκυρία (23/06/2017) της απόφασης διαβίβασης του φακέλου τεκμηρίωσης της τοπικής υπηρεσίας «Νεώτερων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Κρήτης» προς τη «Διεύθυνση Προστασίας και Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων» του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού με θέμα «Χαρακτηρισμός ή μη ως μνημείου του Παλιού Διοικητηρίου (Παλατιού) της Κρητικής Πολιτείας ή κτηρίου της V Μεραρχίας στην πλατεία Αγίου Τίτου στο Καστέλλι». Ερωτηματικά, άλλωστε, προκαλεί και η «παράλειψη», της εν λόγω υπηρεσίας, διαβίβασης του φακέλου, πλην του διαβιβαστικού εγγράφου, στο Πολυτεχνείο, ώστε να λάβει γνώση. Επί της ουσίας, βεβαίως, ο ενδεχόμενος χαρακτηρισμός του σημαντικού αυτού κτιρίου σε Μνημείο αναβαθμίζει περαιτέρω την αξία του και την αναγκαιότητα της αξιοποίησής του.   

Όμως, η υπερβολική και αδικαιολόγητη καθυστέρηση ευαισθητοποίησης του Υπουργείου Πολιτισμού για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα και δεδομένης αφενός της πολυετούς παράνομης κατάληψης του κτιρίου και αφετέρου της επίσημα διατυπωμένης θέσης της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Χανίων κατά του δικαιώματος και της απόφασης του Πολυτεχνείου Κρήτης να αξιοποιήσει την περιουσία του στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου και της αποτελεσματικής άσκησης του ακαδημαϊκού του ρόλου δημιουργεί μια σειρά ερωτηματικών. 

Η Κυβέρνηση, θύμα των ιδεοληπτικών της αγκυλώσεων, δημιουργεί καθυστερήσεις και προσκόμματα αντί να στηρίζει και να ενισχύει προσπάθειες αποτελεσματικής και βιώσιμης λειτουργίας των ΑΕΙ με στόχο την επιτέλεση του εκπαιδευτικού, ακαδημαϊκού, κοινωνικού και αναπτυξιακού τους ρόλου, όπως αυτή του Πολυτεχνείου Κρήτης».

Με την κοινοβουλευτική παρέμβαση τίθενται τα ακόλουθα ερωτήματα:

 «1. Για ποιο λόγο καθυστέρησε η αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού να κάνει αυτοψία στο κτίριο της Μεραρχίας Κρητών και να διαβιβάσει το σχετικό φάκελο στη Διεύθυνση Προστασίας και Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων; Για ποιο λόγο δεν έχει ενημερωθεί σχετικώς το Πολυτεχνείο Κρήτης;    

2. Σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε για να καταστεί υλοποιήσιμο το έργο στατικής ενίσχυσης και αξιοποίησης των κτιρίων του Πολυτεχνείου Χανίων στην παλιά πόλη των Χανίων;

3. Ποια η θέση του Υπουργείου Παιδείας στην προσπάθεια του Πολυτεχνείου Κρήτης να αξιοποιήσει την περιουσία του και να ενισχύσει τον ακαδημαϊκό, κοινωνικό και αναπτυξιακό του χαρακτήρα;»