Με τα πιο δραματικά χρώματα περιγράφουν σε άρθρο τους οι New York Times την πραγματικότητα που βιώνουν οι Ελληνίδες στα χρόνια της κρίσης επιλέγοντας να μην γίνουν μητέρες υπό το φόβο ότι δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν τα απαραίτητα στα παιδιά τους. Συζητώντας με τον γιατρό Μινά Μαστρομηνά που έχει βοηθήσει αρκετά ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά η δημοσιογράφος των NYT αποτυπώνει γλαφυρά της νέα κατάσταση. «Τελευταία έχει δημιουργηθεί μια ανησυχητική τάση στην κλινική του. Ζευγάρια επιμένουν να κάνουν μόνο ένα παιδί. Γυναίκες με δάκρυα στα μάτια ακυρώνουν τα σχέδιά τους να συλλάβουν ένα παιδί. Και αυξάνοντα οι γονείς με ένα παιδί που του ζητούν να καταστρέψει τα έμβρυά τους που φυλάσσονται στην κλινική του». «Μου λένε ότι δεν μπορούν να αντέξουν πάνω από ένα παίδι ή ακόμα και κανένα παιδί. Μετά από οχτώ χρόνια κρίσης εγκαταλείπουν τα όνειρά τους» περιγράφει την κατάσταση που βιώνει ο κ. Μαστρομηνάς. Σύμφωνα με το Κέντρο Δημογραφίας Βίτγκεσταϊν στην Αυστρία το ένα πέμπτο των γυναικών που γεννήθηκαν τη δεκαετία του '70 στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία πιθανότατα δεν θα γίνουν ποτέ μητέρες, ένα ποσοστό που δεν έχει καταγραφεί ξανά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Και εκατοντάδες χιλιάδες γόνιμοι νέοι άνθρωποι έχουν φύγει στη Γερμανία, τη Βρετανία και τον εύφορο βορρά χωρίς πρόθεση να επιστρέψουν» προσθέτει στο άρθρο της η δημοσιογράφος των NYT. Στην Ελλάδα πλέον ο ρυθμός γεννήσεων βρίσκεται στο 1,3, αριθμός που είχε καταγραφεί το 2008, πριν, δηλαδή, την έναρξη της κρίσης επιτείνοντας έτσι την ανησυχία για μια δημογραφική καταστροφή. Όπως υπενθυμίζουν οι ΝΥΤ η Eurostat υποστηρίζει ότι η Ευρώπη χρειάζεται έναν ρυθμό γεννήσεων της τάξης του 2,1 προκειμένου ο Ευρωπαϊκός πληθυσμός να μείνει τουλάχιστον σταθερός. Στην αμερικανική εφημερίδα για την κατάσταση που επικρατεί μίλησε η 43χρονη δημοσκόπος Μαρία Καρακλιούμη η οποία όπως εξηγεί αποφάσισε να εγκαταλείψει το ενδεχόμενο να κάνει παιδιά καθώς είδε ότι δεν θα μπορούσε να τους προσφέρει το σταθερό μέλλον που πρόσφεραν στην ίδια οι γονείς της.

«Υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια. Δεν ξέρω αν θα έχω την ίδια δουλειά σε δύο μήνες ή σε έναν χρόνο. Αν βλέπεις φως στην άκρη του τούνελ, πώς μπορείς να προγραμματίσεις το μέλλον;» αναρωτιέται η κυρία Καρακλιούμη με τους ΝΥΤ να τονίζουν ότι η ανεργία για τις γυναίκες στην Ελλάδα βρίσκεται στο 27% έναντι του 20% για τους άνδρες. Στην ίδια κατάσταση και η 42χρονη πωλήτρια Αναστασία Οικονομοπούλου που έβαλε πίσω το όνειρό της να κάνει πολλά παιδιά υπό το φόβο ότι θα χάσει τη δουλειά της όταν οι υπεύθυνοι της είπαν ότι δεν θέλουν γυναίκες που μένουν έγκυες. Όταν κατέφυγε στην κλινική του κ. Μαστρομηνά ο μισθός της είχε μειωθεί κατά 30% με αυτόν του σύζυγού της να μειώνεται ακόμα περισσότερο. «Έτσι τους ζήτησα να μην βάλουν πολλά έμβρυα γιατί μπορούμε να αντέξουμε θεραπείες μόνο για ένα» λέει η κυρία Οικονομοπούλου. Την κατάσταση, γράφουν οι ΝΥΤ, επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο οι πιέσεις για τα δημοσιονομικά. Ενώ στη Γαλλία δίνονται 130 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί μετά το δεύτερο ως οικογενειακό επίδομα, στην Ελλάδα χορηγούνται μόνο 40 ευρώ. 

«Οι χώρες έχουν αναγνωρίσει το πρόβλημα και πήραν μέτρα. Στην Ισπανία διόρισαν "υπουργό του σεξ" τον Φεβρουάριο προκειμένου να αναπτύξει ένα εθνικό σχέδιο γονιμόιτητας ενώ στην Ιταλία αυξήθηκαν τα επιδόματα για παιδιά και ενισχύθηκαν οι νόμοι για πιο ευέλικτες γονικές άδειες. Η Ελλάδα, όμως, ως ο πιο αδύναμος κρίκος δεν έχει τις ίδιες επιλογές. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει την αύξηση των γεννήσεων ως πρώτη προτεραιότητα. Οι φοροελαφρύνσεις και τα επιδόματα για μεγάλες οικογένειες μειώθηκαν υπό το βάρος των Μνημονίων. Η Ελλάδα έχει τώρα το χαμηλότερο προϋπολογισμό στην ΕΕ για οικογενειακά επιδόματα» γράφουν οι ΝΥΤ. «Πρέπει να τοποθετήσουμε περισσότερα χρήματα για να δημιουργήσουμε υπηρεσίες για οικογένειες και παιδιά. Αλλά είναι δύσκολο να το κάνουμε εν μέσω κρίσης» δηλώνει στην εφημερίδα ο ΓΓ του υπουργείου Εργασίας Δημήτρης Καρέλλας. Ωστόσο υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν αυτή την αλλαγή ως μια «καμουφλαρισμένη ευλογία». «Όσο η ανεργία στην Ελλάδα παρεμένει σε υψηλά επίπεδα, μπορεί να είναι και καλή τύχη που δεν υπάρχει baby boom. Αν υπήρχε ίσως τώρα να είχαμε περισσότερα προβλήματα» δηλώνει ο καθηγητής Δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας Βύρων Κοτζαμάνης. Αντίθετα, τέλος, ο κ. Καρέλλας προειδοποιεί: Αν δεν φτιάξουμε την κατάσταση αυτή, τα επόμενα 20 χρόνια θα γίνουμε μια χώρα γερόντων. Αν αυτό γίνει θα πρόκειται για καταστροφή. 

Protothema.gr