Όπως έχει γίνει ήδη γνωστό το τελευταίο διάστημα μέσω δημοσιευμάτων, είτε σε τοπικό είτε σε κεντρικό επίπεδο, η υποβάθμιση εκ νέου της πιστοληπτικής ικανότητας της ΔΕΗ όπως και οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα, οδηγούν τον ΑΔΜΗΕ σε αδυναμία ολοκλήρωσης της ενεργειακής διασύνδεσης.

Επομένως, αυτό σημαίνει ότι η τοπική «μηχανή» ενέργειας (ηλεκτρικού ρεύματος) πρέπει να τροφοδοτήσει, τις ολοένα και περισσότερο αυξανόμενες ανάγκες μιας περιοχής, που ζει από τον Τουρισμό.

Συγκεκριμένα:

1. Η ηλεκτροδότηση της Κρήτης με καύσιμα (μαζούτ, diesel) κοστίζει στους πολίτες πάνω από 400.000.000 ευρώ ετησίως, χρήματα τα οποία καταβάλλονται μέσω των λογαριασμών (Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας)

2. Η μεγάλη έκταση της ρύπανσης από τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος συνεχίζει να υπάρχει. Η οικολογική καταστροφή που υφίστανται ο αέρας, το έδαφος, το υπέδαφος, οι υδροφόροι ορίζοντες και η δημόσια υγεία, είναι ανυπολόγιστη.

3. Ελλοχεύει δε ο κίνδυνος, καταμεσής του καλοκαιριού να δημιουργηθεί μια κατάσταση ανάλογη της Σαντορίνης, όπου το ηλεκτρικό ρεύμα διεκόπη για αρκετές ημέρες.

4. Οι σταθμοί της ΔΕΗ εκπέμπουν υψηλές ποσότητες μικροσωματιδίων, τα οποία σύμφωνα με έρευνες σχετίζονται με ασθένειες, όπως αναπνευστικά προβλήματα, αλλεργίες ακόμη και καρκινογενέσεις. Ακόμη εκπέμπουν μονοξείδιο του άνθρακα, οξείδια του αζώτου, διοξείδιο του θείου, αρσενικό, κάδμιο, νικέλιο, όλα πολύ επικίνδυνοι ρύποι. Οπότε ενδείκνυται να περιοριστούν.

Κάτι τέτοιο όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, βάζει τον τουριστικό κλάδο σε νέα στενωπό και οδηγεί τους επιχειρηματίες που περιμένουν έναν ολόκληρο χειμώνα για να βγάλουν τα σπασμένα της ελληνικής κρίσης, να αγωνιούν.

«Άσος στο μανίκι» της ενέργειας οι ανανεώσιμες πηγές;

Τοπικές επικρίσεις, εγείρουν από το πουθενά άστοχα ενεργειακά ερωτήματα, τα οποία καλό θα είναι να μην μένουν αναπάντητα και να αμφισβητείται ο ρόλος και ο σκοπός της δημοσίευσής τους. Ποιος δεν θα ήθελε μια Κρήτη ενεργειακά ανεξάρτητη, με γεμάτες μπαταρίες που μπορεί να κάνουν τη ζωή και την καθημερινότητά μας ευκολότερη, εξοστρακίζοντας κάθε πιθανότητα περαιτέρω ρύπανσης.

Άλλωστε υπάρχουν τρανταχτά τα παραδείγματα της Ευρώπης με χιλιάδες σταθμούς βιο-τροφοδοτούμενων μονάδων οι οποίες αναπτύσσονται καθημερινά, δίνοντας πνοή στην τοπική ανάπτυξη και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Στην Ελλάδα βέβαια ο αριθμός ανάλογων περιπτώσεων… φθίνει και μπορεί να απεικονιστεί από τα τεράστια πρόστιμα που δεχόμαστε σαν χώρα σε ετήσια βάση από την ΕΕ, αντί επιδοτήσεων για τον αντίθετο ακριβώς λόγο.

Αρκεί να αναλογιστούμε, πως για παράδειγμα οι μονάδες αναερόβιας χώνευσης που παράγουν βιοαέριο, το 2013 στην Ευρώπη έφταναν τις 11.000, ενώ στην Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν υπάρχει… απολύτως καμία! 

Το τρανταχτό παράδειγμα της συγκεκριμένης πηγής που κρίνεται ως η κορυφαία από τη ΔΕΗ και δεν εμφανίζει κανένα σημάδι ρύπανσης στις γύρω περιοχές, θα μπορούσε πέραν από το να εφαρμοστεί σε τοπικό επίπεδο βάζοντας τέλμα στα τοξικά απόβλητα της Κρήτης, να δώσει ανάσα στον ενεργειακό πνεύμονα του νησιού. Όλα αυτά βέβαια, εντός του χωροταξικού σχεδιασμού, κάτι που ειρήσθω εν παρόδω έχει δοθεί σε διαβούλευση από το ΥΠΑΠΕΝ στην Περιφέρεια Κρήτης (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ).

Μόνο στην ευρύτερη περιοχή του νότιου Ηρακλείου, υπάρχουν πάνω από 170 εργοστάσια ελαιολάδου τα οποία μη έχοντας άλλη επιλογή, εναποθέτουν τον τοξικό κατσίγαρο στη «μάνα» γη, κάνοντας έτσι τους υδροφόρους ορίζοντες να θυμίζουν αγωγούς πετρελαίου που φτάνουν κατ’ επέκταση στο τραπέζι μας! Πέραν των άλλων θετικών, το λίπασμα που παράγεται από τις μονάδες βιοαερίου κοστίζει ελάχιστα ανά τόνο και είναι 20% πιο αποδοτικό από το οργανοφωσφορικό ή τα συμβατικά.

Ο ρόλος βέβαια τέτοιων ενεργειακών πηγών είναι δευτερεύων και επικουρικός μέχρι στιγμής, γεγονός που οδηγεί πολλούς επιχειρηματικούς κλάδους οι οποίοι καταναλώνουν τις μεγαλύτερες ποσότητες ρεύματος, να ανησυχούν για τις επενδύσεις τους.

Μια ξαφνική διακοπή του ρεύματος στην Κρήτη ανάλογη με αυτή της Σαντορίνης, για κάποιες ημέρες ή εβδομάδες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, όπως και η δυσφήμηση της περιοχής μας σε διεθνές επίπεδο, μοιάζει ως το χειρότερο πιθανό σενάριο. Ένας εφιάλτης για τον Τουρισμό!

Εφόσον λοιπόν η μόνη λύση (θεωρητικά) για αντικατάσταση των ρυπογόνων και οικονομικά απαιτητικών θερμοηλεκτρικών μονάδων της ΔΕΗ είναι… η πυρηνική ενέργεια, οφείλουμε να δώσουμε σαν πολιτεία και σαν κοινωνία, μια ευκαιρία στην ενεργειακή υποστήριξη εναλλακτικών και περιβαλλοντικά ορθών επιλογών που προσφέρουν οι ανανεώσιμες πηγές.

επιμέλεια - σύνταξη: Victor Κουμαντάκης