Πήραν όμως μισή, και αυτό προξενεί πονοκέφαλο στην άλλη μισή. Μετά την άφιξη του έκπτωτου προέδρου της Καταλωνίας Κάρλες Πουτζντεμόν στις Βρυξέλλες, ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ ακούει από το ένα αυτί τις παραινέσεις της Ισπανίας να τον εκδώσει το ταχύτερο δυνατό και από το άλλο τις προτροπές των Φλαμανδών κυβερνητικών εταίρων να του χορηγήσει προστασία.

Το φλαμανδικό N-VA (Νέα Φλαμανδική Συμμαχία) του Μπαρτ ντε Βέβερ έχει τοποθετηθεί ξεκάθαρα στο πλευρό των Καταλανών αυτονομιστών, ενώ η εντολή του Μισέλ προς τους υπουργούς του να παραμείνουν σιωπηλοί γύρω από το θέμα δεν εισακούστηκε. Πριν καν φθάσει ο Πουτζντεμόν στις Βρυξέλλες, ο υπουργός Μετανάστευσης Τέο Φράνκεν πρότεινε να του δοθεί πολιτικό άσυλο, ενώ την τελευταία εβδομάδα, δύο ακόμη υπουργοί τάχθηκαν με δηλώσεις στο πλευρό των Καταλανών αυτονομιστών. Ο Μισέλ κατόρθωσε να επιβάλει στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου μόνο την απαγόρευση να φωτογραφηθούν δίπλα στον Πουτζντεμόν.

Οι ισορροπίες

Το ερώτημα γιατί το N-VA τηρεί τη στάση αυτή μπορεί να απαντηθεί με μια ματιά στο πρώτο άρθρο του καταστατικού του. Το κόμμα θέτει ως κορυφαίο πολιτικό στόχο τη διενέργεια δημοψηφίσματος για να αποφασιστεί αν η Φλάνδρα θα παραμείνει στο Βέλγιο. Το N-VA είναι το μεγαλύτερο κόμμα στη Φλάνδρα και ως εκ τούτου το μεγαλύτερο κόμμα στη χώρα (η Φλάνδρα συγκεντρώνει το 60% του πληθυσμού του Βελγίου), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ωριμάζουν στο Βέλγιο συνθήκες Καταλωνίας.

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: Το N-VA, που μετά τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση έχει χαμηλώσει τους τόνους στο ζήτημα της απόσχισης, βλέπει στην υποστήριξη προς τους Καταλανούς αυτονομιστές έναν ανέξοδο τρόπο να αναδείξει το ιδεολογικό του προφίλ. Μετά το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, το N-VA είχε κάνει καμπάνια με το σλόγκαν «Φεύγει η Φλάνδρα, φεύγει η κρίση», σε αντιστοιχία με την έξαρση του καταλανικού εθνικισμού την ίδια περίοδο, επίσης με καταλύτη την κρίση.

Ομως, παρά την εκλογική του επιτυχία, το N-VA δεν θα μπορούσε να συμμετάσχει στη βελγική κυβέρνηση χωρίς συμμαχία με τα παραδοσιακά κόμματα. Στο πλαίσιο της συμμαχίας αυτής, τα αιτήματα όπως η κατάργηση της θέσης του Βέλγου πρωθυπουργού και ο διαχωρισμός του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης σε φλαμανδικό και βαλλονικό ξεχάστηκαν.

«Ακόμη και ο επικεφαλής της “Γαία” (σ.σ. οργάνωση για την προστασία των ζώων) αν αναλάμβανε επικεφαλής των σφαγείων του Αντερλεχτ θα έλεγε ότι δεν πειράζει να φας και λίγο κρέας», σχολίασε ειρωνικά σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Φερχόφσταντ, παρατηρώντας την προσαρμογή του κόμματος στο βελγικό θεσμικό πλαίσιο.

Ο επικεφαλής των Πρασίνων, Κρίστοφ Κάλβο, σημείωσε πρόσφατα ότι το N-VA ότι δεν έχει «το θάρρος των Καταλανών αυτονομιστών». «Δεν λένε τίποτα για δημοψήφισμα, παρόλο που υπάρχει στο καταστατικό τους, γιατί ξέρουν ότι αν το διοργάνωναν, η επιλογή της απόσχισης της Φλάνδρας δεν θα έπαιρνε ούτε 10%», υποστήριξε.

Στο βελγικό ομοσπονδιακό σύστημα, η Φλάνδρα έχει ευρύτατες αρμοδιότητες καθορισμού του προϋπολογισμού, της φορολογίας ακόμη και της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνάς της, εξουσίες απείρως μεγαλύτερες από αυτές που έχει παραχωρήσει η Μαδρίτη στην αυτόνομη κυβέρνηση της Καταλωνίας (ή μάλλον είχε, γιατί με την εφαρμογή του άρθρου 155 του συντάγματος, τις ανέστειλε προσωρινά). Ενώ για τους Καταλανούς «γλωσσικό ζήτημα» σημαίνει να μπορούν να εμφανιστούν σε δικαστήρια ή δημόσιες υπηρεσίες μιλώντας καταλανικά, οι Φλαμανδοί έχουν γλωσσικά δικαιώματα απολύτως κατοχυρωμένα και αυτό που συζητούν είναι αν θα δώσουν ή όχι την επιλογή στους μαθητές να μη μαθαίνουν γαλλικά ούτε ως δεύτερη γλώσσα.

Ηταν εύλογο ότι έπειτα απ’ όλα αυτά, εφόσον μειώθηκε η άμεση πίεση από την οικονομική κρίση, το αίτημα για απόσχιση της Φλάνδρας θα συγκινούσε όλο και μικρότερο ακροατήριο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το Ν-VA έπαψε να ανταγωνίζεται με το ακραίο Vlams Belang για τον ρόλο του θεματοφύλακα της φλαμανδικής ταυτότητας.

Αρπαξε την ευκαιρία

Σε αυτό το σκηνικό, η άφιξη του Πουτζντεμόν εκλαμβάνεται από το N-VA ως ευκαιρία – και επειδή ο Μπαρτ ντε Βέβερ είναι ένας πολιτικός με φινέτσα, εικονογραφεί την ευκαιρία αυτή με μία γκραβούρα.

«Πριν από 441 χρόνια, 10.000 κάτοικοι της Αμβέρσας σφαγιάστηκαν από τον Φίλιππο ΙΙ», ανακοίνωσε ο Ντε Βέβερ κάτω από την ιστορική απεικόνιση της φλεγόμενης πόλης του, κλείνοντας το μάτι στους Καταλανούς αυτονομιστές που διώκονται από τον ίδιο βασιλικό οίκο. «Τους φίλους δεν τους αφήνουμε στα δύσκολα» δήλωσε, ενώ ο Πουτζντεμόν ανταπέδωσε ευχαριστώντας «τους φίλους στο N-VA» μπροστά στις κάμερες των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Οσο πλησιάζει η απόφαση της βελγικής δικαιοσύνης για την τύχη του Πουτζντεμόν τόσο περισσότερο θα διαπιστώνει ο Βέλγος πρωθυπουργός Μισέλ ότι ο πονοκέφαλος δεν αντιμετωπίζεται διά της αφωνίας.