Γράφει ο Ηρακλής Γαλανάκης

Γιατί οι μεν πρώτοι έχουν κάνει την επιλογή ότι κινητήριος δύναμη είναι το κεφάλαιο, ενώ η αριστερά ο άνθρωπος. Έτσι στο ερώτημα τι ανάπτυξη θέλουμε, η απάντηση δεν μπορεί να είναι η ίδια.

Οι μεν πρώτοι, υπό την ώθηση κυρίως των ισχυρών κατασκευαστικών εταιρειών και των real estate προωθούν στην ευρύτερη περιοχή Πεδιάδας μια ανάπτυξη μέσω της κατασκευής ενός αχρείαστου αεροδρομίου, με πρώτη έγνοια βέβαια να συμφέρει τους επενδυτές, δηλ το κεφάλαιο απ’όπου και αν είναι, ώστε να έλθουν να «επενδύσουν». Ο Άνθρωπος, δεν τους ενδιαφέρει, γι’αυτό ούτε έγινε ενημέρωση γιατί θα πρέπει να γίνει το αεροδρόμιο, ποιους θα ωφελήσει, ποια θα είναι τα αρνητικά του και ποια τα θετικά του. Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις οι θετικές και οι αρνητικές στη ζωή του και στην οικονομία του τόπου και της χώρας; Τι είδους ανάπτυξη θα είναι; Εξαρτημένη δηλ. εξωκεντρική ή ενδογενής και ελληνοκεντρική; Η περιφρόνηση του πολίτη συμπορεύεται με την απαξίωση των δημοκρατικών διαδικασιών όπως το πάλαι ποτέ «αποφασίζομεν και διατάσσομε» της δικτατορίας της στρατιωτικής Χούντας».

Είναι φυσικό να περιμένει ο πολίτης από την αριστερά να έχει τις αντιρρήσεις της και να προωθεί την πρόταση για μια άλλη ανάπτυξη. Την ενδογενή και βιώσιμη που θα αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η φύση της περιοχής. Η ελληνοκεντρική ανάπτυξη, η παραγωγή ενδογενή πλούτου, που προσφέρεται στη συγκεκριμένη περίπτωση η οποία σέβεται, προστατεύει και αξιοποιεί και τον άνθρωπο και το φυσικό του περίγυρο.

 Όπως είναι γνωστό το προωθούμενο σχέδιο της κατασκευής του αεροδρομίου θα υλοποιηθεί σε μια ημιλεκάνη, ανάμεσα σε 23 χωριά, εξαφανίζοντας ένα απ’αυτά, κόβοντας αρχικά 200.000 δένδρα, χαμηλώνοντας  ορεινούς όγκους, μολύνοντας το έδαφος με την ανάμειξη κηροζίνης υγρασίας και  βροχής, καθιστώντας τη ζωή των κατοίκων αβίωτη λόγω του θορύβου που θα παράγεται από τα αεροπλάνα κτλ, υποχρεώνοντας τον αγροτικό πληθυσμό της περιοχής σε μετανάστευση επειδή εκτός από το θόρυβο δεν θα μπορεί να απορροφηθεί από τους επενδυτές του αεροδρομίου.

Κι όμως αυτή η περιοχή διαθέτει  εκτός από την πλειάδα αρχαιολογικών χώρων, γόνιμο έδαφος για παραγωγή ποιοτικών προϊόντων. Ο ορεινός όγκος του Δίκτυ εκτός από την πλούσια ιστορία του είναι γεμάτος βότανα πρόσφορος για την παραγωγή ποιοτικών κτηνοτροφικών προϊόντων, βοτάνων, ενώ ταυτόχρονα προσφέρεται για διαδρομές αναψυχής και υγείας. Η δε θάλασσα νότια και βόρεια θα μπορούσε να προσθέσει ένα ακόμη στοιχείο για μια άλλη ανάπτυξη που θα προσήλκυε εκατομμύρια τουριστών που επιλέγουν τον τουρισμό γνωριμίας με τους ανθρώπους , τον πολιτισμό τους, την παραγωγή τους, την υγιεινή διατροφή, ενισχύοντας και την τουριστική οικονομία αλλά και την απορρόφηση των παραγόμενων προϊόντων, μετατρέποντάς τους μάλιστα σε διαφημιστές του τόπου μας.

Φαίνεται όμως πως το έλλειμμα δημοκρατίας, συνοδεύεται και από το έλλειμμα αυτοπεποίθησης και αξιοπρέπειας, ενώ περισσεύει η νοοτροπία του «εμείς δεν μπορούμε». «Νάλθουν οι άλλοι να μας σώσουν». Ο «Θείος από την Αμερική» που τώρα φαίνεται θα υποκατασταθεί από το «Θείο από την Κίνα».

Για όσους έχουν μελετήσει την αποικιοκρατία δεν μπορούν παρά να διερωτώνται τι απόγινε στην Ελλάδα και στην Κρήτη «η Εθνική  ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία, οι δημοκρατικές διαδικασίες, η κοινωνική απελευθέρωση;» Η μήπως το πάλαι ποτέ Πασοκ που είχε ξεκινήσει με αυτά τα συνθήματα, τα οποία  λησμόνησε στη συνέχεια, έχει υποκατασταθεί από ένα ΣΥΡΙΖΑ που από «πρώτη φορά αριστερά» στα λόγια, μετουσιώνεται σε μια από τα ίδια» στην πράξη.

Κι αν στην περίπτωση του προωθούμενου σχεδίου  ο άνθρωπος, το περιβάλλον και η ενδογενής ανάπτυξη θυσιάζονται στο όνομα του κεφαλαίου, αύριο με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων τι θα  πρέπει να περιμένομε για τις ακτές μας και τη φύση της Κρήτης;