Ευαγγελισμός: θρησκευτική και ιστορική εορτή (pics)
Γράφει η Εύα Καπελλάκη – Κοντού
Η Παναγία είναι καθήμενη, αφού δηλώνει βεβαιότητα. Και τα δύο χέρια κατά το Θεοφάνη μετατοπίζονται προς το εργόχειρο (τη ρόκα) που κρατάει για να δηλώσει την ταπείνωση και την ιδιότητά Της ως ένα σεμνό πρόσωπο που ασχολείται με δουλειές του σπιτιού.
Η ένδειξη της αποδοχής του μηνύματος που της στέλνει ο Θεός πραγματοποιείται με το κεκλιμένο της κεφάλι, μια ελάχιστη μικρή ταπείνωση που δεν είναι εμφανής.
Το χρώμα του ενδύματός της είναι σκούρο - κόκκινο του καδμίου, που είναι το χρώμα το οποίο έχει η Ορθοδοξία μας, ως χρώμα βαθύτατα κατανυχτικό.
Η Παναγία δέχεται την πρόταση του Θεού όχι με επεξήγηση, απλά με την υπόκλιση της κεφαλής και με εκστατική στάση, αφού κάθεται σε στάση σώματος τρία τέταρτα αντίστροφα (όπως στέκονται οι Ιεράρχες και οι Προφήτες). Και το κάνει αυτό χωρίς να ξέρει αναλυτικά τα γεγονότα.
Τέλος, παρατηρούμε πως αγιογραφικά ποτέ δεν απεικονίζουμε παραστάσεις σε εσωτερικό χώρο. Όλα τα γεγονότα είναι εξωτερικά. Δεν υπάρχει εσωτερικός χώρος . Τίποτα δεν εσωκλείεται σε τοίχο. Κι ακόμα συμβαίνει μέσα σε ένα σπίτι, σε ένα ναό, όπως βλέπουμε στην εικόνα του Ευαγγελισμού, παρουσιάζουμε τον πίσω τοίχο και το υπόλοιπο φόντο ανοιχτό, χωρίς να κλείνεται η παράσταση σε συγκεκριμένο ολοκληρωτικά χώρο. Ένα γεγονός δε γίνεται κάπου μέσα, εσωτερικά. Αλλά ένα σπίτι αγιογραφείται ως ύπαιθρο.
Ιερή η εξήγηση αυτή της εικόνας του Ευαγγελισμού και είναι καλό να ξέρουμε τι βλέπουμε, για να είμαστε πιο προσεχτικοί και να εμβαθύνουμε με κατάνυξη τη σημασία της εικόνας του Ευαγγελισμού.
Κατάνυξη αισθανθήκαμε το Σάββατο [19 Μαρτίου] το απόγευμα, στο Αμφιθέατρο της Ι. Μητροπόλεώς μας, κυρίως γιατί συγκεντρώθηκαν τόσα παιδιά απ’ όλες τις δραστηριότητες - νήπια και έφηβοι - τραγούδησαν με το δικό τους αθώο τρόπο, τραγούδια για την ιστορική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Με την παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Μακαρίου, ιερέων και πλήθους κόσμου. Προσπάθησαν, με ξεχωριστό τρόπο μαζί με τους επιμορφωτές τους, να στείλουν το μήνυμα ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τους ιερούς μας αγώνες για την ανεξαρτησία, κυρίως τούτες τις δύσκολες ώρες που περνά το Έθνος μας! Τώρα που όλα τα έχουν καταλύσει και προσπαθούν με κάθε τρόπο να περιθωριοποιήσουν καθετί που αναφέρεται στα ιερά και τα όσια της πατρίδας μας.
Με ευλάβεια πρέπει να προσεγγίζουμε τις ιερές σελίδες της ιστορίας μας και να τις μεταλαμπαδεύουμε με ξεχωριστό – κατανυχτικό τρόπο στις νεότερες γενιές, για να ξέρουν την ιστορία μας και με τη γνώση να προστατεύουν τις αξίες μας: θρησκεία, γλώσσα, ιερή παράδοση της φυλής μας, οικογένεια.
Έθνη που δεν έχουν ιστορική μνήμη, είναι καταδικασμένα να χαθούν…
Η σκέψη μου αφήνεται στα λόγια του ποιητή…
Το χάραμα επήρα, του ήλιου το δρόμο, κρατώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο κι από όπου χαράζει έως όπου βυθά τα μάτια μου δεν είδαν τόπον ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι….
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].