Θα τολμήσω να  παραφράσω το: «σὰν κούρσεψε τῆς Τροίας
τὸ ἱερὸ κάστρο»,λέγοντας: - σαν κούρσεψε του Σύδνεϋ το ιερό κάστρο…

Ο συναρπαστικός μου συνομιλητής κος Οδυσσέας Πλατύρραχος, συνεχίζει με την ίδια νοσταλγική γλαφυρότητα του λόγου του το ξεφύλλισμα των σελίδων της ιστορίας του ταξιδευτή, όμοια μ’ εκείνη του λαμπρού προγόνου του…

Μιλάγαμε για την εκπαίδευση και την συμβολή σας σ’ αυτήν…

Διετέλεσα δάσκαλος των απογευματινών σχολείων της ελληνικής κοινότητας του Σύδνεϋ των Αρχιεπισκοπικών Κοινοτήτων Burwood, Kogarah και Belmore. Μάλιστα στο Belmore για μια τριετία διετέλεσα Διευθυντής των Σχολείων. Όσον αφορά τα παιδιά μου, φοίτησαν στα δίγλωσσα Ελληνικά κολέγια για να διδαχτούν την ελληνοχριστιανική αγωγή μαζί με το αυστραλιανό εκπαιδευτικό σύστημα. Στο δικό μου σχολείο ερχόταν μόνο για να καλυτερέψουν τα Ελληνικά τους. Διατήρησα για 18 χρόνια Ιδιωτικό Σχολείο στην περιοχή του Summer Hill.

Και το μεγάλο όνειρο της Δημοσιογραφίας το εγκαταλείψατε;

Το δημοσιογραφικό μου όνειρο δεν το εγκατέλειψα με το να ασχοληθώ με την εκπαίδευση. Από το 1979 μέχρι το 2001 εξέδιδα και κυκλοφορούσα παναυστραλιανά με συνδρομές και σε Κρητικούς ανά τον κόσμο, την εφημερίδα «Κρητικά Νέα της Αυστραλίας». Εκεί διοχέτευα όλο το μεράκι μου μέχρι που αργότερα με την εξέλιξη της τεχνολογίας, στράφηκα στο ραδιόφωνο κάνοντας εκπομπές σε διάφορους σταθμούς από το 1995, ενώ από το 2003 δημιούργησα τον δικό μου ραδιοφωνικό σταθμό «ΡΑΔΙΟ ΓΕΦΥΡΑ» που λειτουργεί μέχρι σήμερα επί 24ώρου βάσεως και ακούγεται σε ολόκληρη τη Μητροπολιτική Περιφέρεια του Σύδνεϋ. Συνδέεται με ραδιοφωνικούς σταθμούς από την Ελλάδα δημιουργώντας μια γέφυρα επικοινωνίας με την πατρίδα.
Όλη αυτή η μακρόχρονη προσφορά σας, αναγνωρίστηκε ποτέ από τους ιθύνοντες;
Ευτυχώς ναι. Τον Φεβρουάριο του 2009 η Παγκρήτια Δημοσιογραφική Ένωση σε ειδική τελετή στο Ηράκλειο, μού απένειμε την ΧΡΥΣΗ ΠΕΝΝΑ για την προσφορά μου μέσω των ΜΜΕ στους Κρήτες της Αυστραλίας.

Το σχολείο, τι απέγινε;

Το έδωσα σ έναν άλλο σημαντικό Κρητικό ο οποίος είχε έρθει από τη Ν. Αφρική.

Κι εσείς με τι ασχοληθήκατε;

Επαναπροσλήφθηκα με τη δημιουργία του γραφείου της Κτηματικής Τράπεζας το 1988 στο Σύδνεϋ  και μετά τη συγχώνευση τής Κτηματικής με την Εθνική Τράπεζα το 1998, εξακολούθησα να είμαι υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.  Δούλεψα για 22 χρόνια και η γυναίκα μου για 19. Ήταν όλα καλά. Φυσικά μετά δεν κάθισα στο σπίτι μου, δούλεψα με κάθε τρόπο που θα πούμε αναλυτικά σε άλλη συνάντηση, για να γνωρίσω κι άλλους Κρητικούς σε όλη την Αυστραλία και να ενωθούμε σε μια Παγκρήτια Ομοσπονδία Κρητικών Αυστραλίας.

Πραγματικά δύσκολος κι αξιέπαινος ο αγώνας σας! Από το τίποτα δημιουργήσατε έναν «παράδεισο ελληνικό», δεν είναι έτσι;

Ακριβώς, ή τουλάχιστον θέλω να πιστεύω. Το κάναμε αυτό γιατί θέλαμε να κρατηθούμε γερά, να ριζώσουμε με κάθε τρόπο στη νέα πατρίδα με άρωμα Ελλάδας, με άρωμα Κρήτης.

Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν τα παιδιά σας ακολούθησαν το δικό σας, μαχητικό δρόμο για την επιβίωση της παράδοσης, της Κρητικής παράδοσης και κουλτούρας;

Σ’ αυτό το σημείο θ’ αναφερθώ σ’ ένα από τα παιδιά μου, τον Μιχάλη μου, ο οποίος ακολούθησε τα μονοπάτια της παράδοσης με σταλαγματιές από την ψυχή του και την καρδιά του. Φρόντισε με τη μοναδική γλαφυρότητα του λόγου του, να μεταδώσει τα «ιερά και τα όσια» - τολμώ να πω - της Κρητικής Παράδοσης. Τα πλαισίωσε με τη γλυκιά μουσική της λύρας του.

Φαντάζομαι πόσο ευτυχισμένο σας κάνει η πορεία του!

Ναι, αισιοδοξώ γιατί παρά του ότι τα νέα παιδιά, δηλαδή η τρίτη γενιά Ελλήνων Αυστραλίας, απομακρύνονται από τις ρίζες λόγω συνθηκών, υπάρχει ελπίδα συνέχειας!!

Ο Οδυσσέας Πλατύρραχος είναι ο φίλος του «Κόσμου» όπως τον χαρακτηρίζουν οι φίλοι του. Επικοινωνεί με όλους τους Έλληνες όπου κι αν αυτοί βρίσκονται, άλλοτε μέσω  της εφημερίδας, άλλοτε μέσω ραδιοφώνου κι άλλοτε μέσω διαδικτύου γιατί θέλει να ενώσει την  ελληνική φωνή όπου κι αν αυτή ακούγεται, ως πολίτης του κόσμου. Μάς λέει ο ίδιος με συγκίνηση, ότι αγάπησε πολύ τη χώρα στην οποία βρέθηκε και ότι την έκανε πατρίδα του, γιατί τού έδωσε τις δυνατότητες επιβίωσης που η αγαπημένη του γενέτειρα πατρίδα αδυνατούσε να τού δώσει. Όμως ποτέ δεν ξέχασε τον τόπο που γεννήθηκε και πέρασε τα νεανικά του χρόνια, προσπάθησε μαζί και με τους άλλους Κρητικούς να φτιάξουν μια άλλη Κρήτη με τις συνήθειες της, τα ήθη και τα έθιμα, τη μουσική και τους χορούς της. Και τα κατάφερε! Εμείς απλώς ευγνωμονούμε το Θεό που υπάρχουν Έλληνες σαν τον κο Οδυσσέα Πλατύρραχο.
«Αναντρανίζω για να ιδώ την ομορφιά σου Κρήτη,
στη ζωγραφιά απού ‘σαξα στην άκρα του Πλανήτη» 

Θα μπορούσα να τον ακούω για ώρες, όμως για να δημοσιεύσω αυτό το πλούσιο υλικό θα χρειαστούν πολλά άρθρα σε συνέχειες! Πολύ σύντομα θα έχουμε πολλές σελίδες ακόμα του ακριβού βιβλίου της ψυχής του, να ξεφυλλίσουμε…

 Όσο υπάρχουν  Έλληνες η Ελλάδα δεν πεθαίνει, δε βυθίζεται στην αφάνεια και τη λησμονιά…  Όσο υπάρχουν «δέντρα» με ρίζες βαθιά ριζωμένες στη γη, υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ!

Μητέρα μεγαλόψυχη, Μητέρα – Μητέρα, στον πόνο και στη δόξα! Κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου με λογισμό και μ’ όνειρο τη χάρη έχουν τα μάτια!

Εύα Καπελλάκη – Κοντού [ Εκπαιδευτικός κι αρθρογράφος Lettere Classiche degli studi dell’ Universita’ di Napoli “Federico II”]