Οι επιχειρηματίες που έφτασαν τελικά τη Δευτέρα το πρωί στα καταστήματά τους, το προσωπικό αλλά και οι πελάτες τους βρέθηκαν προ εκπλήξεως αφού η περιοχή θύμιζε «αποκλεισμένη εμπόλεμη ζώνη».

Το αλαλούμ που επικρατεί μία βδομάδα στην περιοχή, χωρίς την απαραίτητη σήμανση, αλλά και προειδοποίηση θύμιζε ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.

Απελπισμένοι οδηγοί με τα αυτοκίνητα και τα μοτοποδήλατά τους προσπαθούσαν να βρουν διέξοδο σε όλες τις κατευθύνσεις.

Αυτοί όμως εντάξει, οι τουρίστες τι φταίνε, οι οποίοι ζαλισμένοι διασταυρωνόντουσαν με τους αγανακτισμένους Έλληνες οδηγούς, μέσα σε κορναρίσματα και διαμαρτυρίες και σίγουρα θα το σκεφτούν καλά για να ξανάρθουν, αφού θα διηγούνται στους φίλους τους -όταν επιστρέψουν- ότι οι υποδομές και ο σχεδιασμός μας θυμίζουν υποσαχάρια περιοχή.

Σε ένα εργοτάξιο που κοντεύει να κλείσει τα 6 χρόνια, συγκεκριμένες επιχειρήσεις προσπαθούν να επιβιώσουν και να δουν το έργο να τελειώνει κάποτε.

Ένα έργο που ποτέ κανείς δεν κατάλαβε, τη χρησιμότητά του.

Οι κίνδυνοι εκτός από την καταστροφή των επιχειρήσεων όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα τώρα (και ποιος νοιάζεται γι’ αυτούς;) είναι μεγάλοι σε τροχαία ατυχήματα, πιθανές απώλειες ζωών, φθορές οχημάτων κλπ.

Όπως επίσης οι ασφαλιστικές εταιρείες σε περίπτωση ατυχήματος δεν πληρώνουν ζημιές σε αυθαίρετες αλλαγές κατευθύνσεων οδών και μονοδρομήσεις που δεν προβλέπονται από τον ΚΟΚ.

Και το πιο περίεργο από όλα είναι ότι ολόκληρη την τελευταία βδομάδα στην περιοχή των αποκλεισμένων επιχειρήσεων δεν κινείται φύλλο, δεν δουλεύουν μηχανήματα ούτε φαίνονται καν εργάτες, μέχρι και σήμερα.

Οι απογοητευμένοι επιχειρηματίες και κάτοικοι της περιοχής, πλήρως εγκαταλειμμένοι από την πολιτεία και τις αρχές, ελπίζει μόνο πλέον στον Θεό να τους βοηθήσει να τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης των έργων για το οποίο οι γνώμες, οι προβλέψεις και οι διαβεβαιώσεις διίστανται, αφού άλλοι μιλούν για τρίμηνο, άλλοι για εξάμηνο και άλλοι για τουλάχιστον… λιγότερο από χρόνο !!!

Σύμφωνα δε με πληροφορίες πρόκειται άμεσα να δημιουργηθεί «Σύλλογος Πληγέντων Κόμβου Αμαρίου», από τους άμεσα θιγέντες και εμπλεκόμενους της περιοχής, οι οποίοι μάλλον απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων.

Πάντως ουδέν κακών αμιγές καλού, αφού οι επόμενες γενιές μετά τις καταγραφές της τοπικής ιστορίας θα αναφέρονται πάντα στον Κόμβο Αμαρίου, όπως οι παλαιότεροι στο «Γιοφύρι της Άρτας».

goodnet.gr