«Είστε κουφοί, στραβοί, είστε άφωνοι»;
Εκ νέου βροντοφωνάζει: «Είστε κουφοί, στραβοί, είστε άφωνοι»;
Απευθύνεται στο Υπουργείο Παιδείας της Χώρας του αλλά ο απόηχος ηχεί ως ηθική ευθύνη για όλους εμάς, που διαλαλούμε στα Fora για τη διάσωση του πολιτισμού μας. Ένα μέρος αυτού είναι και η γλώσσα μας, που αυτοί οι άνθρωποι με ζήλο και αγάπη διατήρησαν δια της προφορικής παράδοσης ως τα σήμερα, από το μακρινό αρχαίο παρελθόν. Σήμερα όμως – δύσκολοι καιροί – γιατί άνυδροι κάθε παιδείας και ευαισθησίας για την ψυχική και πνευματική ανάταση του ανθρώπου, κινδυνεύει να χαθεί στα σκοτεινά μονοπάτια, στο σταυροδρόμι των διάφορων πολιτισμών και διαλέκτων χωρίς ιδιαίτερο βάρος και ταυτότητα.
Η Ελληνικότητα της Καλαβρίας χάνεται στο τρικυμιώδες πέλαγο της γραφειοκρατίας και της σύγχρονης πολιτικής δυσλειτουργίας. Γράφει χαρακτηριστικά ο φωτισμένος δάσκαλος κος Violi: «Ποτέ άλλοτε όπως σήμερα δεν τίθεται το πρόβλημα της γλωσσολογικής επιβίωσης και μαζί της τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη διαφορετικότητά της.
Αλλά ωστόσο», συνεχίζει, «κανείς δεν μιλάει πια τη γλώσσα γιατί οι πολιτικοί άρχοντες δεν αγωνιούν για τον πολιτισμό μας και το χάσιμο τμημάτων της καθημερινότητας και της ιστορίας μας. Πέθαναν οι φίλοι μας οι ομιλούντες την ελληνική», γράφει με παράπονο και απέραντη θλίψη.
«Πρέπει λοιπόν να παραιτηθούμε και να περιμένουμε την αναμενόμενη μοίρα μας»;
Απευθύνεται στους ανθρώπους του, εκείνους που έμαθαν στο σχολείο της Bova Marina την ελληνική και σε όλους όσοι ενδιαφέρονται ακόμα για τον πολιτισμό που χάνεται:
«Δεν μπορούμε να σιωπήσουμε. Η ιστορία μας, η λογοτεχνική δημιουργία μας, όλη η προφορική κληρονομιά μας του λαϊκού - δημώδους άσματος, όπως επίσης το θρησκευτικό πιστεύω μας, είναι τόσα κεφάλαια μιας ιστορίας που μας έκαναν ξεχωριστούς στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και γι’ αυτό πρέπει να μας υπολογίσουν ως υποψήφιους για αναγνώριση, από την UNESCO».
Μήπως σ’ αυτή την Κραυγή πρέπει να ενώσουμε τις δικές μας Κραυγές, για τη διάσωση της γλώσσας και του πολιτισμού μας;
Τελειώνω το λόγο αυτό έκκλησης προς όλους τους υπεύθυνους Έλληνες, με την προτροπή να μην είμαστε πλέον κουφοί, στραβοί και να μην παραμένουμε ΆΦΩΝΟΙ!
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”