«Το «βαρόμετρο» για την ΕΕ πλέον έχει δυστυχώς μεταφερθεί στα οικονομικά θέματα, τα οποία επηρεάζουν τη διακυβέρνηση και την ασφάλεια στην περιοχή»

«Ενώ η Ευρώπη εξακολουθεί να επιμένει σε πολιτικές δρακόντειας λιτότητας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία κινούνται στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων γερμανικών δημοσιονομικών επιλογών και αντιμετωπίζουν την κρίση»

Βασικά σημεία τοποθέτησης του Βουλευτή Ηρακλείου της Ν.Δ. κ. Λευτέρη Αυγενάκη στην εκδήλωση του Πανεπιστημίου της Κρήτης, την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013 με θέμα: «Διακυβέρνηση και ασφάλεια στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο»:

«Αναμφισβήτητα, η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια περιοχή, όπου η ιστορία έχει αφήσει, από την αρχαιότητα μέχρι και τις μέρες μας, βαθειά χαραγμένα τα αποτυπώματά της. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις ικανών ποσοτήτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο, διεύρυναν ακόμη περισσότερο τη σημασία, αλλά και το ρόλο των χωρών της περιοχής επί της παγκόσμιας ενεργειακής σκακιέρας -αυτή τη φορά-.

•    Είναι γεγονός ότι από το 1973 και μετά, και ακόμη περισσότερο υπό το βάρος των μετά-ψυχροπολεμικών προκλήσεων, η Μεσόγειος παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά ενός βαθιά ριζωμένου κατακερματισμού και μιας αναπαραγόμενης αστάθειας. Αρκετά ζητήματα ασφάλειας που τέθηκαν στο αρχικό σχέδιο των ευρωπαίων για το μεταψυχροπολεμικό μετασχηματισμό της Μεσογείου παραμένουν ανοικτά, ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν προστέθηκαν και άλλα, που συνολικά υποβάθμισαν το κλίμα περιφερειακής συνεργασίας στο οποίο είχαν επενδύσει οι ευρωπαίοι.

Η ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου παραμένει κεντρική προτεραιότητα στις περιφερειακές σχέσεις, ενώ οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρωθούν σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, όπως η ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας, η ενίσχυση της υπο-περιφερειακής συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας και η προληπτική διπλωματία, και η Κρήτη μπορεί να έχει ιδιαίτερη παρουσία σε αυτό τον τομέα καθότι βρίσκεται στο κέντρο της Μεσογείου.

•    Η Ελλάδα εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης διαδραματίζει ρόλο «κλειδί» στην περιοχή και ενδιαφέρεται για την ασφάλεια και τη σταθερότητα, ενώ είναι πρόθυμη να προσφέρει τις υπηρεσίες της δείχνοντας έμπρακτα την προσφορά της και στις δύσκολες στιγμές. Άλλωστε, η ελληνική κυβέρνηση δεν έμεινε απαθής και στο θέμα της Συρίας, αλλά ενήργησε με υπευθυνότητα και συνέπεια,  καταδίκασε τη χρήση χημικών όπλων και ζήτησε  ειρηνευτική διάσκεψη για το μέλλον της Συρίας, αποδεικνύοντας ότι ήταν και παραμένει ένας αξιόπιστος και υπεύθυνος εταίρος τόσο για το ΝΑΤΟ όσο και για την ΕΕ.



•    Ωστόσο, είναι γεγονός ότι το «βαρόμετρο» για την ΕΕ πλέον έχει δυστυχώς μεταφερθεί στα οικονομικά κυρίως θέματα, τα οποία επηρεάζουν κατά πολύ τους δύο βασικούς πυλώνες που θίγονται σήμερα στην εκδήλωσή σας. Επηρεάζουν και την ασφάλεια και την διακυβέρνηση. Στο Μεσογειακό περίγυρο της χώρας, η οικονομική αβεβαιότητα και στασιμότητα και η πολιτική αστάθεια, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που προκλήθηκαν από τις καθεστωτικές και γενικότερες πολιτικές αλλαγές, απαιτούν μακρύ χρονικό διάστημα για να ξεπερασθούν.

Σύμφωνα με τις διακηρύξεις όλων σχεδόν των πολιτικών ηγετών της Ευρώπης, η συμμετοχή στην ΟΝΕ είχε ως κύριους σκοπούς τα ισχυρά κράτη, την οικονομική -νομισματική σταθερότητα, τη βελτίωση της οικονομικής και θεσμικής ανταγωνιστικότητας των κρατών - μελών. Όντως, επρόκειτο για μια ορθολογική και ρεαλιστική οριοθέτηση των σκοπών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Η διασφάλιση όμως των επιτευγμάτων της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα μπορούσε να υλοποιηθεί εάν δεν θα λάμβαναν χώρα απρόβλεπτες στρατηγικές ανατροπές, εάν οι εθνικές στρατηγικές των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων δεν δημιουργούσαν απρόοπτα και εάν η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση συνέχιζε να εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα και να αναπτύσσεται υπό συνθήκες ισοτιμίας μεταξύ των κρατών - μελών. Σήμερα, καμία από τις παραπάνω αναγκαίες συνθήκες δεν έχει υλοποιηθεί.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτό, κάθε πολιτική πρέπει να διαφοροποιείται και να εξειδικεύεται στις ιδιαιτερότητες κάθε Κράτους Μέλους και όχι να είναι ενιαία –μη αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες των Κρατών Μελών.
   
•    Δεν μπορεί, δηλαδή, η λιτότητα σε ακραίο βαθμό και η πιστή δημοσιονομική προσαρμογή να θεωρείται φετίχ και οποιαδήποτε άλλη πολιτική να είναι λανθασμένη. Άλλωστε σήμερα, υπάρχουν οικονομίες που διανύουν μια περίοδο εύθραυστης, αλλά θετικής αναπτυξιακής πορείας και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, ακριβώς διότι κινούνται στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων γερμανικών δημοσιονομικών επιλογών και μιλώ για τις οικονομίες της Αμερικής και της Ιαπωνίας.

Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη εξακολουθεί να επιμένει σε πολιτικές δρακόντειας λιτότητας που δεν αφήνουν την οικονομία να βγει από την ύφεση και δημιουργούν στρατιές ανέργων στη ζώνη του ευρώ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία με την αύξηση κρατικών δαπανών και την απεριόριστη παροχή ρευστότητας, προσπαθούν να πετύχουν περισσότερη ανάπτυξη, για να αντιμετωπίσουν την κρίση και να πετύχουν υψηλότερη απασχόληση.

Η Ελλάδα συμπληρώνει τον τέταρτο συνεχή χρόνο μιας δυσμενούς οικονομικής κρίσης και τον έκτο χρόνο ύφεσης της ελληνικής οικονομίας. Οι πολιτικές της λιτότητας και της πιστής δημοσιονομικής προσαρμογής από κοινού με τις χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας προκάλεσαν τα τελευταία 3 χρόνια αλυσιδωτές επιπτώσεις στη παραγωγή, την κατανάλωση, την επιχειρηματική δραστηριότητα, τις επενδύσεις, και φυσικά την απασχόληση.

Αυτό που πρέπει όμως να γίνει ξεκάθαρο είναι πως η διακυβέρνηση και η ασφάλεια στην περιοχή της Μεσογείου και της ευρύτερης Μεσογείου, μπορεί να εξασφαλιστεί μέσα από ολοκληρωμένες, κοινά αποδεκτές και βασισμένες στις ιδιαιτερότητες των λαών της πολιτικές.

•    Η Ελλάδα αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, κατέχει κεντρική θέση στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου  αποτελώντας το κρίσιμο σημείο κατάληξης σημαντικών ενεργειακών δικτύων.

Προς αυτή την κατεύθυνση, προωθούνται μια σειρά από πολιτικές και πρωτοβουλίες με στόχο τη βελτίωση των διμερών σχέσεων με τους γείτονές μας, την επίλυση των διαφορών και την προώθηση της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή, στη βάση μιας πολιτικής αρχών, που θα συμβάλει καθοριστικά στην προσέγγιση των χωρών της Μεσογείου με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Είναι ανάγκη η Μεσόγειος να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατόν από το κακό της παρελθόν και είναι χρέος και αναγκαιότητα για όλους τους εμπλεκόμενους λαούς να κινηθούμε το συντομότερο προς αυτή την κατεύθυνση.