Συγκεκριμένα οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι της περιοχής ζητούν από τη ΔΕΥΑΗ να βάλει τέλος εδώ και τώρα στην ανεξέλεγκτη ρίψη λυμάτων στον παραπόταμο Απόλλωνα που εκβάλλει στον Γιόφυρο.

Όπως αναφέρει η «Πατρίς» τα λύματα της Αυγενικής, των Κερασίων του Βενεράτου και των Δαφνών, διανύουν μια μεγάλη χιλιομετρική διαδρομή, που περνά μέσα από το μοναδικού φυσικού κάλλους φαράγγι του Βενεράτου, από το πανευρωπαικό μονοπάτι ορεινής πεζοπορίας Ε4, προσεγγίζει περιοχές που έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά ευρήματα της μινωικής περιόδου, ενώ ποτίζονται παραγωγικές εκτάσεις καλλιεργειών ελιάς, αμπελιών και δεκάδες περιβόλια. 

Και αυτά συμβαίνουν ενώ λειτουργεί ο βιολογικός καθαρισμός του Βενεράτου, ο οποίος θεωρητικά θα έπρεπε να επεξεργάζεται όλα τα απόβλητα της περιοχής που ανεξέλεγκτα εξακολουθούν να έχουν ως αποδέκτη το φυσικό περιβάλλον καθιστώντας το απρόσιτο από την αφόρητη δυσοσμία.

Και ο Αρναουτάκης μαζί τους

Η κατάσταση αυτή έχει ξεσηκώσει τους Πολιτιστικούς Συλλόγους Αυγενικής Βενεράτου, Δαφνών, Κερασίων, Κυπαρισσίου και Σίβας, που ζητούν να μπει ένα τέλος στο εφιαλτικό αυτό σκηνικό που υποβαθμίζει τον φυσικό πλούτο της περιοχής.  Μια κατάσταση για την οποία ενημερώθηκε ο Περιφερειάρχης Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης ο οποίος δηλωσε ότι στηρίζει τους κατοικους στο δίκαιο αίτημα τους

Εκτός από τη στήριξη του περιφερειάρχη την οποία απέσπασαν, αυτό το  οποίο έγινε κατανοητό στη διάρκεια της σύσκεψης, είναι ότι η πλευρά του Δήμου θα πρέπει να χειριστεί με ευελιξία και αποφασιστικότητα την υπόθεση εάν

πραγματικά θέλει να δώσει λύση. 

Σε αντίθετη περίπτωση η ΔΕΥΑΗ θα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη χρέωση προστίμων, όπως αυτό που πρόσφατα της επιδόθηκε που αντιστοιχεί σε ένα ποσό της τάξεως των 10.000 ευρώ για την κακή λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού των Δαφνών. 

Το φαράγγι του Βενεράτου

Το φαράγγι είναι ανάμεσα στο χωριό Βενεράτο, και την Μονή Παλιανής, 17 χμ νότια του Ηρακλείου, το διασχίζει ο ποταμός Απόλλωνας, έχει νερό όλο τον χρόνο, φυσικά ανάλογα την εποχή, και την ποσότητα των βροχοπτώσεων, η βλάστηση είναι αρκετά πλούσια, στο πλάι του υπήρχε η αρχαία πόλη Απολλωνία, σήμερα σώζονται ελάχιστα ερείπια της, καθώς επίσης και τα ερείπια ενός βυζαντινού ναού του Αγίου Αντωνίου.

  Μέσα στην πυκνή βλάστηση υπάρχει ένας παλιός νερόμυλος, ο οποίος κινδυνεύει από τις ρίζες και τους κισσούς να καταρρεύσει, το φαράγγι έχει ύψος περίπου 25 μέτρα, και το πιο στενό του σημείο είναι περίπου 60 πόντους, είναι εξαιρετικά επιβλητικό και έχει άγρια ομορφιά, αυτό το λέω εγώ που έχω πάει σε πολλά φαράγγια, είναι ένα παραδεισένιο μέρος που συνδυάζει τον βράχο το νερό και τα δέντρα καταπληκτικά.

  Λίγο πιο μέσα υπάρχει μια βαθιά μεγάλη κοιλότητα μέσα στον βράχο, οι ντόπιοι την λένε Γρα σπηλιάρα, έχει αρκετό φως και στην οροφή της φωλιάζουν αγριοπερίστερα, είναι δροσερή και κάποιες φορές θα πρέπει το ποτάμι να μπαίνει μέσα, αν κρίνω από τα φερτά υλικά που είναι μέσα.

 Επί τουρκοκρατίας και στην Γερμανική κατοχή 1940 έως 1944 το μέρος αυτό χρησίμευε ως καταφύγιο, οι γηραιότερη στο βενεράτο λένε ότι κάποτε έμαθαν οι Τούρκοι την κρυψώνα από προδοσία, πήγαν και κατάσφαξαν όσους βρήκαν εκεί.

  Το φαράγγι αυτό από γεωλογικής άποψης είναι ένα από τα πολλά επιφανειακά σεισμικά ρήγματα, ελπίζω ανενεργό, για αυτό υπάρχουν μεταγενέστερες εμφανής πτώσης βράχων οι οποίοι σε αναγκάζουν να χρησιμοποίησης και τα χέρια για λίγη αναρρίχηση προκειμένου να το διασχίσεις.

  Επειδή το φαράγγι είναι στενό και με απόκρημνες πλαγιές που έχουν και πολλές αρνητικές κλήσης, είναι απαραίτητο το κράνος, καθώς όλο και κάποια αίγα η πουλί θα ρίξουν μερικές πέτρες.

  Είναι γεμάτο πλατάνια, ακούς τα πουλιά τα πρόβατα που βελάζουν, το νερό που τρέχει αν είναι καλοκαίρι τα έντομα, και έχεις την εντύπωση ότι είσαι πολύ μακριά από την σύγχρονη κοινωνία των ανθρώπων, ενώ αυτή είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο πέρα.

(Φωτογραφίες από: menos.pblogs.gr, veneratopalianis.blogspot.com)