Τι σημαίνει η παρέμβαση στον ανθρώπινο εγκέφαλο και στο DΝΑ; Ποια  είναι η ηθική και πολιτική  ευθύνη του επιστήμονα και του πολίτη;  Μπορούν να υπάρξουν κοινωνικοί δημοκρατικοί θεσμοί ελέγχου  στην γνώση και στην τεχνολογία διατηρώντας την  αυτονομία του επιστήμονα - δημιουργού;

Οι κοινωνικές, ηθικές και πολιτικές προκλήσεις  που εγείρονται από τις αναδυόμενες νέες ψηφιακές τεχνολογίες και τη βιοτεχνολογία,  όσον αφορά την ατομική και κοινωνική ζωή, θέτουν τεράστια ζητήματα  ελευθεριών , κοινωνικών δικαιωμάτων,  που επαναπροσδιορίζουν την έννοια του Πολίτη και της Δημοκρατίας και θα  αποτελέσουν αντικείμενο της συζήτησης  και κριτικού επαναστοχασμού.

Η  βιοτεχνολογική και ιατρική «τροποποίηση» της ζωής, πχ., το όραμα «αυτο-μετασχηματισμού» μας μέσω  βιο-τεχνολογικών παρεμβάσεων, η καθυστέρηση του γήρατος, η τελειοποίηση  φυσικών και διανοητικών ικανοτήτων μας πέραν της θεραπείας, η δυνατότητα του «διανθρωπισμού», διανοίγουν νέο πεδίο προκλήσεων και αποτελούν έδαφος προβληματισμού, όχι μόνο με την ιατρική έννοια αλλά και ανθρωπολογικά, ψυχολογικά, και πολιτικά. Η κοινωνική ένταξη, ανάπτυξη και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών συμπεριλαμβανομένων των τεχνολογιών της ζωής αποκτούν  βαρύνουσα κοινωνικοπολιτική σημασία, καθώς συνδέονται με ζητήματα οργάνωσης της ζωής σε μια δημοκρατική πολιτεία.

Ποια η ευθύνη του κρατικού νομοθέτη σε μια δημοκρατική πολιτεία, και ποιές οι δυνατότητες συμμετοχής των πολιτών στις παρούσες συνθήκες; Πότε πρέπει να παρεμβαίνει ο νομοθέτης και τι συνεπάγεται η νομοθετική ρύθμιση αυτών των θεμάτων; Με ποια κανονιστικά κριτήρια και ποιες θεμελιώδεις ηθικές αρχές πρέπει να γίνεται; Τι ρόλο διαδραματίζει και πώς πρέπει να ερμηνευθεί η θεμελιώδης αξία της ζωής; Ποια η σχέση της με τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα; Είναι δυνατή η αναγνώριση ενός δικαιώματος στη ζωή, ως αυτοτελούς και ατομικού δικαιώματος, ανεξάρτητου από το δικαίωμα στην ελευθερία, στην προσωπικότητα ή στην προσωπική ελευθερία; Ή μήπως η ζωή του καθενός από μας δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί από το δίκαιο παρά ως σχέση ελευθερίας κάθε προσώπου με το εαυτό του; Και τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τις νέες πρακτικές που αναφύονται από την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών της ζωής; Ποια είναι τα ηθικά όρια των επιτρεπτών παρεμβάσεων, σχετικά με την θεραπεία, αλλά και την επιμήκυνση, την τελειοποίηση και την αναπαραγωγή της ζωής; Και τι συνέπειες έχουν όλα αυτά όσον αφορά τη λειτουργία της δημοκρατίας και την οργάνωση της ζωής στη σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία; τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα από τα θέματα θα συζητηθούν στην εκδήλωση που πραγματοποιεί  το «Κιβώτιο  Πολιτισμού».

ΣΥΝΤΟΜΟ  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Σταυρούλα Τσινόρεμα είναι Καθηγήτρια Σύγχρονης, Νεότερης Φιλοσοφίας και Βιοηθικής,  Διευθύντρια Σπουδών του Διατμηματικού Προγράμματος  Μεταπτυχιακών Σπουδών «Βιοηθική», και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Βιοηθικής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Κάτοχος Πτυχίου Φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μεταπτυχιακού Διπλώματος Ειδίκευσης (M.Α.) στην Ηθική και Κοινωνική Φιλοσοφία και Διδακτορικού Διπλώματος (Ph.D.) στην Ηθική Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Exeter, έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Exeter.  Το ερευνητικό έργο της  επικεντρώνεται στην ηθική και κοινωνική φιλοσοφία, βιοηθική, φιλοσοφία των επιστημών, επιστημολογία, φιλοσοφία της γλώσσας και φιλοσοφία του νου. Είναι μέλος της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και  της  Επιτροπής για τη Βιοηθική και την Ηθική των Επιστημών, Fédération Internationale des Sociétés de Philosophie και μέλος της  Εθνικής Επιτροπής Δεοντολογίας για τις Κλινικές Μελέτες (ΕΟΦ).