«Δεν ξέρουμε ούτε να ακούμε ούτε να σιωπούμε»
Ο μουσικός δεν είναι από καθέδρας, να ανέβει πάνω σ' ένα βάθρο και... να τα λέει ωραία, αλλά είναι ένας ενδιάμεσος που πρέπει να δώσει έναυσμα στους άλλους να τραγουδήσουν, να λένε μαντινάδες - οι αυτοσχέδιες είναι οι καλύτερες. Εχουμε ξεχάσει να εξασκούμαστε σ' αυτό. Παλιότερα ήτανε τρόπος ζωής, η καθημερινότητα.
Αυτό τώρα δεν υπάρχει, είναι σε αποσύνθεση. Οπως όλη η χώρα… έτσι και η μουσική έχει χάσει την ιερότητά της, χάσαμε το γλέντι και την ψυχαγωγία μας. Κι οι βοσκοί δεν είναι όπως ήταν οι παλιοί βοσκοί, κι οι μαραγκοί δεν είναι όπως ήταν οι παλιοί μαραγκοί... Παλιά στο χωριό γλένταγαν μια βδομάδα, κάνανε παρέες δυο μέρες, τρεις. Κυλιούνταν κάτω, κάτω στο χώμα. Τώρα άμα το κάνεις θα σε πάρουν για τρελό.
»Προσπαθώ, όποτε παίζω, να λέω λόγια που εκφράζουν εμένα, το τώρα μου και τη στιγμή... Δεν ξέρω αν αυτό που κάνω είναι ένα νέο δημιούργημα. Ούτως ή άλλως, πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι νέο. Ολα από κάπου έρχονται. Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα δικό του προσωπικό μονοπάτι, οτιδήποτε κι αν κάνει. Διαρκώς ανακαλύπτω και εξελίσσω το δικό μου, η μουσική δεν σταματάει ποτέ.
»Εχουμε χάσει την απλότητά μας, μαζευόμαστε ξέρω 'γώ τριάντα άτομα, δίνουμε κατά κάποιο τρόπο ένα μουσικό ραντεβού να περάσουμε μια βραδιά και δυσκολευόμαστε να βρούμε μια στιγμή σιωπής. Είναι σαν να κουβεντιάζουμε αιώνες και να μην καταλήγουμε πουθενά. Εκεί καταλαβαίνεις ότι κάθε στιγμή έχει τη μουσική της.
»Ο μουσικός πρέπει να συντονιστεί, να βρει αυτή τη μουσική, να συντονιστεί. Συνηθίζω να λέω κουρδισμένα κι όχι κουρδιστά. Είναι βασικό, άλλο το κουρδισμένο κι άλλο το κουρδιστό. Αυτό που βλέπω γύρω μου είναι άδεια βλέμματα, άδεια κορμιά. Δεν έχουμε μάθει ούτε να ακούμε ούτε να σιωπούμε. Αυτό που κυκλοφορεί πια στη μουσική, το 95%, είναι εμφιαλωμένο, πλαστικό.
Πού είμαστε εμείς δηλαδή, η γενιά μας ολόκληρη; Ο Οργουελ μας χτυπάει την πλάτη. Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, τα βλέπεις. Οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού. Είναι μια κατάσταση πολεμική και ιδιόμορφη. Είμαστε τυχεροί που δεν μας ζητιέται αίμα, γιατί δεν ξέρω αν είμαστε σαν γενιά έτοιμοι και διατεθειμένοι. Οπως λέει κι ο Ασιμος, “Για πόλεμο δεν έκανα ποτέ εγώ τον μάγκα και ούτε νεροπίστολο δεν έχω στην παράγκα”».
efsyn.gr