Οπως έγινε γνωστό, στη συνεδρίαση αυτή ετέθησαν οι γνωστές και από πρόσφατες δηλώσεις προτάσεις του κ. Ν. Βούτση για την προοπτική εκλογής του Προέδρου της Βουλής με φανερή ψηφοφορία (υπενθυμίζεται πως η ψηφοφορία ως τώρα είναι μυστική), για το ενδεχόμενο αύξησης του αριθμού των Αντιπροέδρων (είναι επτά), ενώ ετέθησαν εκ νέου τα ζητήματα της «καλής νομοθέτησης» μέσω και της αντιμετώπισης του φαινομένου των άσχετων τροπολογιών, ή και εκείνου της μη προσέλευσης υπουργών στην διαδικασία κοινοβουλευτικού ελέγχου. Δύο φαινόμενα τα οποία έχουν, ως γνωστόν, προσλάβει μεγάλες διαστάσεις ειδικά την τελευταία διετία.

Ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει πότε με συγκροτημένο τρόπο οι όποιες αλλαγές θα τεθούν προς έγκριση από την Ολομέλεια. Προ εβδομάδος, με την ευκαιρία ορισμένων «περιφερειακών» αλλαγών του Κανονισμού, ο κ. Βούτσης είχε πει κατά την διάρκεια συνεδρίασης πς ελπίζει οι σχετικές συζητήσεις να ολοκληρωθούν εντός μηνός – δηλαδή ως το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι «προθεσμίες» τα τελευταία έτη στο Κοινοβούλιο τίθενται μεν, δεν τηρούνται δε. Ειδικά για θέματα αλλαγών του Κανονισμού, προκειμένου να καταστεί η λειτουργία του

Κοινοβουλίου καλύτερη και αποτελεσματικότερη, η κατάσταση μόνο ως απολύτως αποκαρδιωτική μπορεί να χαρακτηριστεί: άπαντες επισημαίνουν την ανάγκη όχι μόνο εκσυγχρονισμού του Κανονισμού, αλλά και εφαρμογής του, αλλά ουδέν ουσιαστικό έχει γίνει.