Κατ’ αρχάς, να διευκρινίσω ότι όσον αφορά στη συγκεκριμένη πολιτική πρωτοβουλία, δεν συμφωνώ με τη συγκεκριμένη («κεντροαριστερά») περιγραφική χωροθέτηση στο ιδεολογικό φάσμα. Οχι γιατί πρέπει να αποφεύγουμε τη χάραξη πολιτικής στρατηγικής με σαφή ιδεολογικά περιγράμματα –αντιθέτως– αλλά γιατί μου θυμίζει περισσότερο ποδοσφαιρικό παρά πολιτικό ιδιωματισμό. Στη δική μου αντίληψη ο πολιτικο-ιδεολογικός διαχωρισμός είναι ανάμεσα στους προοδευτικούς και στους συντηρητικούς.

Η νέα προσπάθεια ανασύστασης αφορά στον προοδευτικό και μετριοπαθή πολιτικό χώρο, που αποτέλεσε διαχρονικά στη χώρα μας καταλύτη για τις πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Δεν του πρέπει, λοιπόν, ένας τίτλος που παραπέμπει περισσότερο σε αποκλεισμούς παρά σε συνθέσεις, στη βάση συγκεκριμένου υποτίθεται ιδεολογικού προσανατολισμού. Η πολιτική πρέπει να έχει σαφή μπούσουλα και αυτός στη συγκεκριμένη περίσταση θα περίμενα να είναι της ανασύστασης των ιδεωδών και προτάσεων της Σοσιαλδημοκρατίας των δεκαετιών ’70 και ’80. Στο μυαλό μου έχω περισσότερο τον Χέλμουτ Σμιτ και τις προσπάθειες που έκανε για τη συγκρότηση του κοινωνικού κράτους και τον εξανθρωπισμό του καπιταλισμού προτού η λαίλαπα της θατσερικής και της ρεϊγκανικής δεξιάς πρωτοστατήσει στην κατεδάφιση της πιο δημιουργικής μεταπολεμικής περιόδου. Η επεκτατική νομισματική και οικονομική πολιτική που ακολούθησε, οι αξιοπρεπείς συντάξεις και το δίχτυ κοινωνικής προστασίας που καθιέρωσε και ενδυνάμωσε αποδεικνύεται ότι ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση όσον αφορά στην κοινωνική συνοχή και ειρήνη. Επιπροσθέτως, η γερμανική Σοσιαλδημοκρατία του ’70 και η γαλλική του ’80 προώθησαν το ευρωπαϊκό ιδεώδες και τη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχοντας ένα πραγματικό όραμα για το μέλλον και χωρίς να θεωρούν παρίες τα μεσαία και μικρότερα κράτη.

Η κοινωνική συνοχή, οι συμμαχίες και η δημιουργία μιας συναινετικής πολιτικής κουλτούρας που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο πρέπει να καταστούν προτεραιότητες για τον νέο υπό εκκόλαψη χώρο. Παρά τις κατά καιρούς παραινέσεις για προκαταρκτική επιλογή κυβερνητικού εταίρου από μέρους του υπό διαμόρφωση χώρου στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, οι συμφωνίες πρέπει να είναι προγραμματικές και όχι καιροσκοπικές. Εφόσον κάποια άλλη παράταξη μπορεί να ικανοποιήσει τις προϋποθέσεις για συμμετοχή σε κυβερνητικό συνασπισμό που εύλογα θα θέσει –στη βάση αρχών– ο επόμενος ηγέτης και τα όργανα του νέου προοδευτικού χώρου, τότε πρέπει να συγκροτηθεί συναινετική κυβέρνηση για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Η συγκρότηση σταθερής και ικανής κυβέρνησης δεν πρέπει να αποτελεί ενδεχόμενο, πρέπει να είναι βεβαιότητα. Ετσι μόνον υπάρχει περίπτωση να γίνει στη χώρα μας κανόνας η πολιτική και κοινωνική ομαλότητα, αλλά και να έρθουν βιώσιμη ανάπτυξη και υγιείς επενδύσεις, οι οποίες αναζητούν σταθερό περιβάλλον και κοινωνική ειρήνη.

Είναι εξαιρετικά σημαντική, λοιπόν, η συγκρότηση ενός σοβαρού και αυθεντικά σοσιαλδημοκρατικού πολιτικού χώρου, που χωρίς ιδεοληψίες και υποτιθέμενα ιδεολογικά προσχήματα θα μπορεί να υπηρετήσει με συνέπεια τη πολιτική του διαλόγου και των λύσεων, όχι των αδιεξόδων. Με αυτό το πνεύμα και προς αυτήν την κατεύθυνση, κρίνω σκόπιμο όλοι όσοι έχουν θέσει υποψηφιότητα για να ηγηθούν του νέου αυτού σχήματος να συμφωνήσουν εκ των προτέρων σε μία κοινή ιδεολογική πλατφόρμα, σε βασικές πολιτικές προγραμματικές θέσεις, έτσι ώστε το εγχείρημα να είναι βιώσιμο. Εκτιμώ πως αυτό είναι αναγκαίο για το καλό όχι μόνο της μεγάλης προοδευτικής παράταξης, αλλά για το καλό της δημοκρατίας, της χώρας και για το μέλλον των παιδιών μας.

* Ο κ. Γιάννης Μπουτάρης είναι δήμαρχος Θεσσαλονίκης.