Από τον Στρος Καν στην Κριστίν Λαγκάρντ
Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο αντίδρασης του ελληνικού Τύπου στο πόρισμα των ανεξάρτητων αξιολογητών της εμπλοκής του ΔΝΤ στις οικονομικές κρίσεις στην Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία. Έχω την εκτίμηση ότι οι περισσότερες ελληνικές εφημερίδες προχώρησαν στην ελεύθερη έως ελευθεριάζουσα παρουσίαση του πορίσματος αυτού. Η καθεμία με το χρώμα της. Και τη γραμμή της.
Μελέτησα και τις δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ, σημερινής διευθύντριας του ΔΝΤ. Μια γενική παρατήρηση. Όλοι μεταθέτουν τις ευθύνες στους άλλους. Η Κριστίν Λαγκάρντ μεταθέτει τις ευθύνες στον προκάτοχό της, Ντομινίκ Στρος Καν. Και στις ελληνικές κυβερνήσεις! Χωρίς διάκριση. Και στα συνδικάτα. Έτσι, όλα.
Οι ανεξάρτητοι αξιολογητές εντοπίζουν κυρίως στην παράλειψη του ΔΝΤ προτού παρέμβει στα ελληνικά πράγματα, να ερευνήσει προηγουμένως τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Από τώρα προσωπικά προσθέτω ότι η Άγκελα Μέρκελ άργησε να αντιληφθεί τη βαθύτητα της ελληνικής κρίσης, παρά την αντίστοιχη παρότρυνση από τον τότε πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, Γκόρντον Μπράουν. Και η ίδια ήταν δύσπιστη στην ικανότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εποπτεύσει στο πρόγραμμα εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας, όπως προβλέπεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Από τώρα:
Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα διάφορα όργανά της. Γιατί μέχρι το 2009 παρακολουθούσαν την ελληνική κυβέρνηση να παράγει πλαστά στοιχεία και σιωπούσαν. Όταν τον Οκτώβριο του 2009 ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, αναφώνησε το διαβόητο «the party is over» («το πάρτι τέλειωσε»)έπρεπε ταυτόχρονα να κοιτάζει και προς το εσωτερικό του. Οι υπηρεσίες του ήξεραν πολύ καλά τις πλαστογραφίες των στατιστικών στοιχείων που έστελναν οι ελληνικές υπηρεσίες και πολύ καθυστερημένα αντέδρασαν. Και από την άλλη, στο πρώτο πρόγραμμα ελήφθησαν μέτρα καθαρά τιμωρητικού χαρακτήρα για τον ελληνικό λαό.
Έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και το ΔΝΤ. Είναι γνωστό το γεγονός ότι το ΔΝΤ επηρεάζεται από το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του ΔΝΤ. Και υπάρχει ένας εσωτερικός «διαρκής διάλογος» μεταξύ τους. Το 2010 πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Ομπάμα, ο οποίος δημόσια μας υποστηρίζει. Κάτι μας διαφεύγει λοιπόν. Θα επανέλθω.
Το μεγαλύτερο, όμως, μερίδιο ευθύνης το φέρουμε εμείς. Για τα πριν από την κρίση. Και για τα μετά. Θα επανέλθω λοιπόν. Για να δυσαρεστήσω πολλούς. Φίλους και μη.