Στο θέμα για το Peugeot 106 που ανεβάσαμε στις 10 Ιανουαρίου, σχολιάζει ένας αναγνώστης: «...καλό το άρθρο αλλά γράψε και για την 156...». Η αλήθεια είναι ότι ψαχνόμουν για θέμα με Alfa Romeo αλλά όχι για την 156. Θα αδικούσα την ιστορία της φίρμας αν ξεκινούσα από εκεί, έτσι καταπιάστηκα με την πανέμορφη... προγιαγιά της.

Η συμμεμετοχή της στον 25ο Χειμωνιάτικο Μαραθώνιο που γίνεται σήμερα στην Ιταλία, είναι μόνο η αφορμή, για να γράψουμε δυο λόγια για την Giulia. Ένα αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε το 1962 και παραλίγο να κοπεί, γιατί κάποιοι στο εργοστάσιο της Alfa Romeo το θεώρησαν υπέρ του δέοντος φουτουριστικό.

Η αλήθεια είναι ότι το πεντάρι κιβώτιο ταχυτήτων της Giulia και οι δίδυμοι εκκεντροφόροι ψηλά στο καπάκι του κινητήρα, ήταν χαρακτηριστικά που δεν συναντούσες σε άλλα μοντέλα της εποχής, εκτός από κάποια super cars. Επίσης, το απότομο κόψιμο του πίσω μέρους και οι στρογγυλεμένες γωνίες της ήταν αποτέλεσμα αεροδυναμικής μελέτης, κάτι που μόνο από το μυαλό κάποιων σχεδιαστών της Volvo είχε περάσει τότε.

Με βάρος που φλέρταρε τον τόνο και καλοσχεδιασμένο σασί, η Giulia δεν ήταν μόνο όμορφη να την βλέπεις αλλά και απολαυστική να την οδηγείς. Όταν η φήμη της εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και η ιταλική αστυνομία προμηθεύτηκε Giulia Super για τις ανάγκες της, πολλοί νεαροί Ιταλοί αποφάσισαν να καταταγούν στο σώμα μόνο και μόνο για να βρίσκονται πίσω από το τιμόνι της.

Οι φανατικοί Alfisti θα έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές τα τετράπορτα μοντέλα της Αlfa είναι πιο όμορφα ίσως και πιο επιθετικά από τα σπορ. Κοιτάζοντας φωτογραφίες της Giulia Sprint έχω την αίσθηση ότι αυτή η παράδοση ξεκίνησε από την Giulia.

Για την έκδοση station wagon με την ονομασία Giardiniera, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχει κοινά χαρακτηριστικά με το όνομα της και γι αυτό δεν παραθέτω και φωτογραφία.

Εξάλλου η τέχνη δεν συμβαδίζει με τη λειτουργικότητα, προφανώς γι’ αυτό είσαι Alfisti.