«Εμείς, χωρίς επιφυλάξεις λέμε ναι  και σήμερα στο σχετικό άρθρο. Εξάλλου, με την ψήφο μας στηρίχτηκε ό,τι αφορούσε στην ανατροπή ταμπού που στοίχειωναν την ελληνική κοινωνία και φόβιζαν τους πολιτικούς. Ό, τι είχε να κάνει με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη. Όταν κόμματα, πέρα των ακροδεξιών, ή στελέχη τους έβγαζαν την ουρά τους απ’ έξω. Στην Ελλάδα υπάρχει νόμος για την ανέγερση τεμένους από το 1934.  Από τότε πολλοί νόμοι, υπουργικές αποφάσεις και σχέδια εγκρίθηκαν αλλά ακόμα οι μουσουλμάνοι καλύπτουν τις λατρευτικές τους ανάγκες στα περισσότερα από 100 άτυπα τζαμιά που λειτουργούν στην Αττική, δημιουργώντας προβλήματα πολλών τάξεων.  Τι υποκρισία χρειάζεται για να μας φέρει στο 2017 χωρίς τέμενος στην Αττική;»  είπε χαρακτηριστικά.

Σχετικά με την επιλογή στελεχών στην εκπαίδευση, ο Σπύρος Δανέλλης υποστήριξε πως η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης ιστορικά στη χώρα μας, έχει μετατραπεί σε ένα κομματικό εργαλείο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, επιμένοντας πως η διοίκηση των σχολικών μονάδων είναι αναγκαίο να περάσει στα χέρια ανθρώπων ικανών, με όραμα και κυρίως γνώση. 

«Η κρίση και η νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα μας επιβάλει να αλλάξουμε παράδειγμα. Πρόκειται για κίνηση επιβίωσης της χώρας. Η επένδυση στην οικονομία της γνώσης –αναγκαστική επιλογή για την Ελλάδα- απαιτεί, η επιλογή στελεχών στην εκπαίδευση να πραγματοποιείται με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια.  Γιατί μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί ένα δημόσιο σχολείο που προσφέρει στους μαθητές ποιοτική εκπαίδευση και επιτρέπει την κοινωνική κινητικότητα, μέσα από πραγματικά ίσες ευκαιρίες.» 

https://youtu.be/24pfJ9pmhnY 

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Είναι προφανές πως η αισιοδοξία της κυβέρνησης για τα αποτελέσματα του Eurogroup δεν ευοδώθηκε.

Δυστυχώς βεβαίως.

Η πραγματικότητα για άλλη μια φορά ήταν διαφορετική από αυτή που εκτιμούσατε.

Τι μας λέει αυτό;

Πως παράγουμε πολύ περισσότερο θόρυβο από ότι μας επιτρέπεται.

Έρχονται στιγμές που επιβάλλεται περισσότερη σκέψη και δράση, και λιγότερος λόγος, λιγότερες δημόσιες τοποθετήσεις.

Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί ότι οι συνεχείς δημόσιες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, ιδίως όταν είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους, εντείνουν τα προβλήματα και τελικά φέρνουν την ίδια σε πιο δύσκολη θέση.

Βρισκόμαστε σε ένα εξαιρετικά κομβικό σημείο για τη χώρα, όπου θα πρέπει να υπάρχει ρεαλισμός, ευθυκρισία, επίγνωση, αλλά και προσπάθεια συνεννόησης  μεταξύ μας. 

Ο στόχος είναι εθνικός.

Και για αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ενιαίος.

Η κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει επιτελούς, πως είναι αναγκαίο να διαμορφώσει προϋποθέσεις επανα-απόκτησης της εμπιστοσύνης, που έχει απολεστεί παντελώς.

Ο Π/Θ έχει ζητήσει από τους υπουργούς να επιταχύνουν το κυβερνητικό τους έργο.

Γιατί η καθημερινότητα πολλαπλασιάζει τα προβλήματα που «τρέχουν» ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση.

Δεν είναι δυνατόν να περιμένει κρουαζιερόπλοιο προγραμματισμένης επίσκεψης στον Πειραιά δύο ώρες αρόδο, μέχρι να φτάσουν το ρυμουλκό και ο πλοηγός.

Και αυτό μόλις προχτές.

Δεν μπορούμε να αναμένουμε αύξηση των εσόδων μας από την κρουαζιέρα, όταν τα κρουαζιερόπλοια περιμένουν δύο ώρες για να δέσουν στον Πειραιά... 

Την ώρα μάλιστα που ο Πειραιάς προβάλει ως βασικό home –port της Μεσογείου.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μην διαμορφώνουμε ένα φιλο-επενδυτικό κλίμα.

Ενώ υπάρχει τέτοια ανάγκη στην οικονομία μας για επενδύσεις, το 2016 είδαμε να πραγματοποιούνται μόνο οκτώ σοβαρές.

Γιατί πέρα από τα μεγάλα, όπως το κλείσιμο της αξιολόγησης, η διευθέτηση του χρέους, η ένταξη μας στο QE, υπάρχουν και όλα τα μικρότερα. 

Όλα εκείνα που πρέπει να γίνουν για να ελκύουμε αντί να απωθούμε τις επενδύσεις. 

Και για πολλοστή φορά να επαναλάβω πως αν η διευθέτηση του χρέους αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την έξοδο από την κρίση, η παραγωγή εθνικού πλούτου κάνει τη συνθήκη και ικανή.

Τώρα βέβαια για ποια ανάπτυξη μιλάμε όταν το ΣτΕ φτάνει στο σημείο να καλεί την πολιτεία να του γνωστοποιήσει εντός εξαμήνου χρονοδιαγράμματα και συγκεκριμένα μέτρα για την ολοκλήρωση των Δασικών Χαρτών, ώστε να μην τιναχτεί στον αέρα το κτηματολόγιο;

Νέος ήμουν και λέγαμε πως στην Ευρώπη μόνο Ελλάδα και Αλβανία στερούνται κτηματολογίου. 

Σήμερα μοναδική θλιβερή μοναδικότητα αποτελούμε εμείς.

…

Τώρα στο Ν/Σ.

Ένα Ν/Σ που δεν συζητιέται εν κενώ, αλλά υπό την θλιβερή σκιά των χτεσινών πρωτοφανών βιαιοτήτων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματά μας κατά την διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών.

Οι εμμονικές παλαιοαριστερές ιδεοληψίες περί δήθεν πανεπιστημιακού ασύλου, εκδιώκουν την ελευθερία της σκέψης και έκφρασης από την κοιτίδα της.

Τα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρότατα θέματα και αλλάζουν την εκπαιδευτική καθημερινότητα, όταν συζητιούνται βιαστικά, χωρίς επαρκή διαβούλευση, χωρίς διάλογο, χωρίς εποικοδομητική συζήτηση, μένουν «μετεξεταστέα».

Γιατί ξανασυζητούμε το ίδιο θέμα;

Γιατί το Σ.τ.Ε. έκρινε αντισυνταγματικό τον προηγούμενο νόμο.

Κοινώς, ο τρόπος με τον οποίο επιλέξατε τα στελέχη της εκπαίδευσης ήταν εκτός νομιμότητας.

Θυμίζω ότι και το νομοσχέδιο του 2015 των Μπαλτά - Κουράκη για τα ίδια θέματα, συζητήθηκε με την διαδικασία του κατεπείγοντος.

Τότε σας έλεγα από το ίδιο βήμα, σχετικά με την εκλογή των διευθυντών στην Α’θμια και τη Β’θμια Εκπαίδευση:

«Που είδατε να εκλέγουν οι υφιστάμενοι τον προϊστάμενό τους, και το σύστημα να λειτουργεί;

Ο διευθυντής πρέπει να είναι υπεράνω.

Να έχει γνώσεις και διοικητικές ικανότητες και  φυσικά κύρος που απορρέει από αυτές και μόνο. 

Μακριά από εξαρτήσεις και δουλείες.

Καλός διευθυντής δεν είναι κατ’ ανάγκη ο δημοφιλέστερος.

Δείτε γύρω σας στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα…

Όπου τα διευθυντικά στελέχη επιλέγονται με κριτήριο τα υψηλά προσόντα τους, κατόπιν αξιολόγησης, και όχι μετά από κρίση των συναδέλφων του, εξαιτίας των χατιριών που θα τους έκαναν, το σύστημα πηγαίνει ρολόι. 

Αντί να ενισχύσετε τις ασφαλιστικές δικλείδες αντικειμενικότητας στην κρίση διευθυντών, η ανιστόρητη αλλεργία που έχετε, στην όποια αξιολόγηση, σας οδηγεί στη διακινδύνευση επιλογής ανίκανων διευθυντών και στον καταστροφικό κατακερματισμό της ομόνοιας και σύμπνοιας του συλλόγου διδασκόντων.

Ενώ οι αριστεροί συνδικαλιστές της πρότερης εποχής φώναζαν διαρκώς για προσόντα, το μπόλιασμα με τον παλαιοπασοκικό συνδικαλισμό θέτει – φευ! – άλλες προτεραιότητες.

Γιατί, αλάνθαστη συνταγή της παρακμής και της αποτυχίας, αποτελεί η αναξιοκρατία». 

Αυτά σας έλεγα στις 11 Μαΐου του 2015.

Δυστυχώς, αντίστοιχα θα σας πω και σήμερα για τρεις λόγους.

Ακόμη και αν δεν είναι στις προθέσεις σας κ. Υπουργέ -και δεν είναι – συνεχίζετε την κομματοκρατία στην εκπαίδευση.

Και όλα αυτά με την επίφαση της «δημοκρατικής νομιμοποίησης», εμπλέκοντας σε αυτήν την παρεξήγηση και τους συλλόγους των διδασκόντων.

Ενώ υπεραμύνεστε για την συμμετοχή τους, επιτρέπετε να χρησιμοποιηθεί η άποψη τους εργαλειακά, για εξυπηρέτηση κομματικών επιλογών. 

Με άλλα λόγια, οι αξιολογήσεις του Συλλόγου Διδασκόντων θα λαμβάνονται υπόψη, μόνο, όποτε βολεύει και νομιμοποιεί προειλημμένες αποφάσεις.

Και αν δύο από τα επτά μέλη των επιτροπών είναι συνδικαλιστές οι πειρασμοί είναι πολλοί. 

Ο δεύτερος αφορά την επαναφορά της συνέντευξης.

Αρχικά, καταργήσατε την συνέντευξη που είχε έρθει με το νόμο  3848/2010, επί υπουργίας Διαμαντοπούλου, θεωρώντας την εργαλείο επιλογής κομματικά αρεστών!

Σήμερα, δεν επαναφέρετε εκείνη, τη δομημένη βάσει ευρωπαϊκών standards συνέντευξη, αλλά την προγενέστερη ξεκάθαρα κομματική συνέντευξη, Καραμανλικής εμπνεύσεως, με την οποία αλώθηκε το κράτος την 5ετία 2004 - 2009.

Και τρίτος λόγος ένστασης από πλευράς μας, είναι ότι η επιτροπή που θα κρίνει τους νέους διευθυντές, θα έχει στην πραγματικότητα λιγότερα προσόντα από τους υποψηφίους!

Και βέβαια πρέπει να συνεννοηθούμε  στην ιεράρχηση των προσόντων.

Η επιστημονική και παιδαγωγική συγκρότηση στη συνολική βαθμολογία έχει τώρα μικρότερο βάρος. 

Μιλάμε για σχεδόν τα μισά μόρια από αυτά του ν.3848/2010.

Και βέβαια νομίζω πως πρέπει να ξαναδείτε τη διάταξη που αφορά την διδακτική υπηρεσία γιατί και άδικη είναι και αιφνιδιάζει όσους εργάζονται στα ΓΡΑΠΕΠ (Γραφεία Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού), ΓΡΑ.Σ.Υ. (Γραφεία Σύνδεσης με την Αγορά Εργασίας και Επαγγελματικού Προσανατολισμού) και τους υπευθύνους Σ.Ε.Π. στα ΚΕ.ΣΥ.Π. (Κέντρα Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού). 

Η διδακτική υπηρεσία  των παραπάνω δεν μπορεί να αμφισβητείται, καθώς αποδεικνύεται από τα ωρολόγια προγράμματα των σχολείων που υπηρετούσαν ή είχαν αποσπαστεί με απόφαση των οικείων ΠΥΣΔΕ. 

Στον αποκλεισμό των καθηγητών πληροφορικής έχει ήδη αναφερθεί ο κ. Μαυρωτάς.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Δυστυχώς η επιλογή στελεχών εκπαίδευσης ιστορικά στη χώρα μας, έχει μετατραπεί σε ένα κομματικό εργαλείο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος με ό, τι αυτό συνεπάγεται για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Αυτό όμως κ. Υφυπουργέ δεν αποτελεί άλλοθι για μια κυβέρνηση της αριστεράς, για να κάνει τα ίδια.

Η κρίση και η νέα παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα μας επιβάλει να αλλάξουμε παράδειγμα.

Πρόκειται για κίνηση επιβίωσης της χώρας.

Η επένδυση στην οικονομία της γνώσης –αναγκαστική επιλογή για την Ελλάδα- απαιτεί, η επιλογή στελεχών στην εκπαίδευση να πραγματοποιείται με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια. 

Η διοίκηση των σχολικών μονάδων είναι αναγκαίο να περάσει στα χέρια ανθρώπων ικανών, με όραμα και κυρίως γνώση.

Γιατί μόνο έτσι θα εξασφαλιστεί ένα δημόσιο σχολείο που προσφέρει στους μαθητές ποιοτική εκπαίδευση και επιτρέπει την κοινωνική κινητικότητα, μέσα από πραγματικά ίσες ευκαιρίες. 

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν θα αναβαθμιστεί μέσα από νομοσχέδια κουρελούδες που κινούνται στα όρια της νομιμότητας.

Σχετικά με το άρθρ. 5 τώρα, που αφορά το τέμενος στην Αττική.

Όσο και αν διαφωνούμε με ορισμένες επιμέρους επιλογές σας σε σχέση με την σύσταση του Δ.Σ., ή κάποιες λειτουργικές προβλέψεις, η ανέγερση και λειτουργία του τεμένους υπερβαίνει τις όποιες ενστάσεις μας.

Για εμάς είναι θέμα αρχής, που δεν προσφέρεται για φτηνό πολιτικό εντυπωσιασμό.

Το Ποτάμι από την ίδρυσή του είναι ο πολιτικός φορέας έκφρασης του πολιτικού φιλελευθερισμού χωρίς εκπτώσεις και αστερίσκους.

Και το έχουμε αποδείξει σε όλες τις κρίσιμες στιγμές.

Με την ψήφο μας στηρίχτηκε ό,τι αφορούσε στην ανατροπή ταμπού που στοίχειωναν την ελληνική κοινωνία και φόβιζαν τους πολιτικούς.

Ό, τι είχε να κάνει με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Όταν κόμματα, πέρα των ακροδεξιών, ή στελέχη τους έβγαζαν την ουρά τους απ’ έξω.

Στην Ελλάδα υπάρχει νόμος για την ανέγερση τεμένους από το 1934. 

Από τότε πολλοί νόμοι, υπουργικές αποφάσεις και σχέδια εγκρίθηκαν αλλά ακόμα οι μουσουλμάνοι καλύπτουν τις λατρευτικές τους ανάγκες στα περισσότερα από 100 άτυπα τζαμιά που λειτουργούν στην Αττική, δημιουργώντας προβλήματα πολλών τάξεων. 

Τι υποκρισία χρειάζεται για να μας φέρει στο 2017 χωρίς τέμενος στην Αττική;

Από το 1934 έως το 2017 πολλές και ποικίλες κυβερνήσεις πέρασαν.

Εμείς, χωρίς επιφυλάξεις λέμε ναι  και σήμερα στο σχετικό άρθρο. 

Γιατί πιστεύουμε ότι το δικαίωμα της έκφρασης της θρησκευτικότητας δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο πολιτικών παιχνιδιών.

Ευχαριστώ.