Αγωγή-μαμούθ για το οικόπεδο της λαϊκής
Μια αγωγη που κατεθεσε απηυδισμένος από την ανείπωτη ταλαιπωρία που έχει ζήσει εδώ και μισό αιώνα με τη δέσμευση του ακινήτου του που είχε χαρακτηριστεί χώρος πρασίνου χωρίς ποτέ να συντελεστεί η περίφημη απαλλοτρίωση, με αποτέλεσμα το Ηράκλειο να χάσει έναν από τους πιο σπουδαίους χώρους πρασίνου που θα μπορούσε να έχει.
Η αγωγή, που μάλιστα φέρει και τη σφραγίδα του δικηγορικού γραφείου Κατρούγκαλου, δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί πότε ακριβώς θα συζητηθεί. Με την αγωγή θεμελιώνεται μια γιγαντιαία οικονομική απαίτηση αποζημίωσης του ιδιοκτήτη για τη βλάβη που έχει υποστεί από τη μακροχρόνια δέσμευση του ακινήτου του τεκμηριώνοντας τη διεκδίκηση του ποσού αυτού από τα διαφυγόντα κέρδη που θα είχε, εάν μπορούσε να αξιοποιήσει το ακίνητο του όλες αυτές τις δεκαετίες που παραμένει δεσμευμένο. Αυτό που ξεκαθαρίζει η πλευρά του ιδιοκτήτη είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι στις προθέσεις του να εισπράξει χρήματα από την Περιφέρεια Κρήτης ή από τον Δήμο Ηρακλείου, αφού ο πραγματικός υπεύθυνος για όλη αυτή την κατάσταση είναι το κεντρικό κράτος και συγκεκριμένα τα Υπουργεία Οικονομικών και Περιβάλλοντος. Ωστόσο, αυτό που αφήνει να εννοηθεί είναι ότι ουσιαστικά εξωθήθηκε να τους εμπλέξει στην αγωγή, επειδή διαχρονικά ενεπλάκησαν ως φορείς διοίκησης στη διαδικασία της απαλλοτρίωσης του ακινήτου του.
Όπως είναι γνωστό, τον Μάρτιο το Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου αποφάσισε την άρση της απαλλοτρίωσης του ακινήτου λύνοντας έτσι τον γόρδιο δεσμό της δέσμευσης του οικοπέδου ως χώρου πρασίνου απελευθερώνοντας τη χρήση του σε πολεοδομικό κέντρο, πράγμα το οποίο ανοίγει το δρόμο στους ιδιοκτήτες του προκειμένου να το αξιοποιήσουν. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι η πλευρά του ιδιοκτήτη, διακρίνοντας ότι η Πολιτεία με τα γνωστά αντανακλαστικά της δεν θα δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον για την απαλλοτρίωση του ακινήτου είχε καταθέσει περίπου την ίδια πρόταση που πρόσφατα εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο το ΄78, το ΄80 και το ΄89 χωρίς ποτέ να καταφέρει να φτάσει σε αίσιο τέλος.
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι διαδικαστικά η υπόθεση της άρσης της απαλλοτρίωσης βρίσκεται στο σημείο που είχε φτάσει 28 χρόνια πριν, όταν και τότε το Δημοτικό Συμβούλιο επί δημαρχίας του αείμνηστου Μανόλη Καρέλλη είχε δεχτεί την άρση της απαλλοτρίωσης του ακινήτου. Ωστόσο τα πράγματα στην πορεία εξελίχθηκαν ανατρεπτικά, καθώς το υπουργείο φρέναρε την υπόθεση με αποτέλεσμα να βαλτώσει η διαδικασία. Από το 1989 μέχρι και πριν από την περίοδο της οικονομικής κρίσης, οι δημοτικές αρχές δεν κατάφεραν να δώσουν λύση στο θέμα της απαλλοτρίωσης ακόμα και τις περιόδους που «έβρεχε» χρηματοδοτικά πακέτα, με συνέπεια σήμερα ο Δήμος Ηρακλείου να βρίσκεται σε αντικειμενική οικονομική ένδεια και να μην μπορεί να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση του ακινήτου.
Αυτός ήταν και ο λόγος που το οικόπεδο Λυδάκη είχε ακριβώς την ίδια τύχη με το γνωστό οικόπεδο Φακίδη, για τον οποίο επίσης προβλεπόταν χώρος πρασίνου, όμως χάθηκε από τα χέρια του Δήμου, που δεν φρόντισε να διεκδικήσει και να διασφαλίσει τα αναγκαία χρήματα για την απαλλοτρίωσή του.
Λίλιαν Δαφερμάκη-Πατρις