Ο κόσμος του Π.Κ. της Ενορίας του Αγίου Τίτου Τυμπακίου με πολλή ευλάβεια ετοίμασε- καιρό τώρα - την πορεία του Αγίου σ’ αυτό το «αλωνάκι» και με νάματα ψυχής, μάς πρόσφεραν χθες βράδυ Κυριακή 15 Μαΐου, στην αίθουσα των Νηπιαγωγείων στο Τυμπάκι, τα αγιορείτικα κεράσματα:

Το λουκούμι με το οποίο ξεναγηθήκαμε στη γέννηση, βιωτή και κοίμηση του Αγίου.

Τη ρακί με την οποία φωτίστηκε η ψυχή μας μέσω των εκκλησιαστικών ύμνων, ποιητικά, τραγούδια και την πνευματική παρακαταθήκη του Αγίου.

Το νερό με το οποίο ξεδιψάσαμε μέσω της βιωματικής αφήγησης του πατρός Γεωργίου Αθανασάκη.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης της Ι.Μ. Γορτύνης και Αρκαδίας με την παρουσία του ευλόγησε τούτο τον αφιερωματικό λόγο στον Άγιο και με τα θερμά του λόγια, άγγιξε τις καρδιές μας.

Όλοι εκεί, πιστοί καλεσμένοι στο ιερό - κατανυχτικό συμπόσιο της ψυχής όλοι ενωμένοι, με το χαμόγελο στα χείλη και τη χαρά της προσφοράς. Όλες οι ομάδες των δραστηριοτήτων πορευόταν σ’ ένα δρόμο αδελφικό, μονιασμένο γιατί όλοι εργάστηκαν με ευλάβεια, με καρδιακή εν Χριστώ αγάπη από το μικρό παιδάκι - τον μικρό Μιχάλη  - που είπε το «ΑΜΗΝ», μέχρι τον ηχολήπτη κ. Γιάννη Ανδριγιαννάκη με το συνεργείο του. Η αφηγήτρια κ. Κ. Κουρτάκη  μας άνοιξε  μια πόρτα γεμάτη φως, εικόνα, μουσική και ιερούς ψαλμούς, που ακούστηκαν από τη χορωδία της Βυζαντινής μουσικής με τον κ. Α. Πολυχρονάκη. Οι μουσικοί κ. Δημήτρης Κουρτάκης στη λύρα και κ. Γιάννης Νακούσης στο τύμπανο, μας ταξίδεψαν νοερά σε άγια μέρη.  Ο Ιεροδιάκονος π. Αρσένιος Προκοπάκης μας κατέστησε κοινωνούς στο Άβατο του Αγίου Όρους. 

Η πανδαισία της βραδιάς ολοκληρώθηκε με τη μελωδική φωνή των μίσχων της Ενορίας του Αγίου Τίτου, των παιδιών των Νεανικών Συνάξεων.

Πλήθος κόσμου βρέθηκε για δυόμισι ώρες σ’ έναν άλλο κόσμο, εκείνον της αγάπης που ο Άγιος μας δίδαξε, δίχως να κουραστεί, γιατί όλοι τούτοι οι άνθρωποι διψούσαν να κοινωνήσουν τις χαμένες αξίες, τα χαμένα όνειρα. Πολλοί νέοι  όρθιοι για πολλή ώρα, δίχως μιλιά, σαν σε νοερή εξομολόγηση στα ουράνια. Έμοιαζε όλη τούτη η αφηγηματική πορεία σαν να ήταν μαζί μας ο Άγιος Παΐσιος ο χαρισματικός μοναχός, ο αγαπημένος ασκητής του Θεού ο οποίος, παρά του ότι πονούσε πολύ το ταλαιπωρημένο του σώμα, υπέμενε σαν τον Ιώβ και δεν βαρυγκωμούσε. 

Γιατί όποιος αγαπάει τον Χριστό ξέρει να υπομένει, με τον Σταυρό στον ώμο του τον Γολγοθά ανεβαίνει. 

Ο αγαπημένος τούτος Γέροντας Αγιορείτης μας δίδαξε την αγάπη, την υπομονή, την καρτερία, το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο και την αγάπη δίχως τέλος προς τον μεγάλο Κτήτορα, το Θεό μας.

Μας δίδαξε ότι ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από πολλά υλικά αγαθά αλλά από καρδιακή αγάπη, από αληθινή αγάπη για να προχωρήσει τα δειλά βήματά του στον πρόσκαιρο - θνητό κόσμο και να οδηγηθεί πάναγνος στο αιώνιο- ανέσπερο φως.

Γιατί οι Άγιοί μας ήταν άνθρωποι σαν κι εμάς, που έλαβαν σταθερή απόφαση ν’ ακολουθήσουν το Χριστό σαν μέλη τίμια της Εκκλησίας και χαριτώθηκαν πλούσια από το Θεό, γενόμενοι παράδειγμα προς όλους εμάς που έχουμε τον ίδιο ακριβώς προορισμό, την ΑΓΙΟΤΗΤΑ.

Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].