Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Έρευνα της MRB, που αφορά τις εξαμηνιαίες τάσεις και δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες, καταγράφει την απαισιοδοξία των πολιτών για το μέλλον, όπως επίσης και την τάση φυγής των νέων.

Διάχυτα αισθήματα φόβου και ανασφάλειας κυριαρχούν στις εκτιμήσεις των πολιτών.

Η συντριπτική πλειονότητα, σε ποσοστό 87,2%, πιστεύει ότι τα πράγματα θα πάνε γενικά στη χώρα αρκετά ή πολύ άσχημα.

Τα τρία βασικότερα προβλήματα θεωρούνται η ανεργία (65,3%), οι φορολογικές επιβαρύνσεις (47,3%) και το σύστημα υγείας και περίθαλψης (35,2%).  

Έξι στους δέκα πολίτες (61,2%) δεν πείθονται από τις κυβερνητικές δεσμεύσεις και θεωρούν σε ποσοστό 38,1% αρκετά πιθανό να ληφθούν νέα οικονομικά μέτρα.

Κοινώς, οι πολίτες δεν πείθονται ούτε από το αφήγημα του «Τέλους των Μνημονίων», ούτε πείθονται από παλαιές ή νεώτερες διακηρύξεις «success story», όπως φυσικά ούτε κι από τις μεγαλοστομίες και παλαιάς κοπής υποσχέσεις των κομματικών συνεδρίων.

Αν κάτι μας έχει δείξει σταθερά η 8ετής κρίση είναι η μόνιμη αντίθεση στις εκτιμήσεις μεταξύ κομματικών κονκλαβίων και πολιτών.

Η διεύρυνση της έλλειψης εμπιστοσύνης, μεταξύ πολιτών και πολιτικού συστήματος.

Τα περίφημα αντίμετρα, που για ένα διάστημα μονοπώλησαν τον κυβερνητικό λόγο, προσπαθώντας να ανατάξουν τις αντιδράσεις των πολιτών, αλλά και της αντιπολίτευσης, μάλλον αποδεικνύονται χίμαιρες.

Απαιτούν δυσθεώρητα πλεονάσματα της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ, τόσο για το 2019, όσο και για το 2020!

Δεν είναι τυχαίο, ότι έτσι, ακόμη περισσότεροι νέοι – σύμφωνα με την ίδια έρευνα - επιλέγουν το δρόμο της φυγής. 

Νέοι άνθρωποι, που είναι και στις πιο παραγωγικές ηλικίες, δεν βλέπουν προοπτική στη χώρα και εάν τους δινόταν η ευκαιρία να φύγουν από την Ελλάδα θα την εγκατέλειπαν σε ποσοστό 34,3%!

Και είναι λογικό.

Πώς να χωρέσεις όλα τα όνειρά σου σε φιλοδωρήματα των 400 ευρώ;

Οι νέοι θέλουν σταθερές θέσεις εργασίας.

Θέλουν αξιοπρεπείς μισθούς.

Εμείς το φωνάζουμε εδώ και χρόνια, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας είναι η νεανική ανεργία και φτώχεια. 

Είμαστε στη χειρότερη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Ένας στους τέσσερις νέους είναι στα όρια της απόλυτης φτώχειας.

Κι σας το έχω πει ξανά από αυτό εδώ το βήμα, μόλις πρόσφατα:

Η παραγωγή εθνικού πλούτου και στέρεων θέσεων εργασίας θα καθιστούσε αχρείαστα τα όποια «πυροτεχνήματα» φιλανθρωπίας.

Η επιδοματική πολιτική είναι διαχείριση της φτώχειας και στην παρούσα φάση της ελληνικής οικονομίας μπορεί να φαίνεται απαραίτητη, αλλά δεν δημιουργεί καμία προοπτική.

Και νομίζω ότι είναι κατανοητό από όλους πως η επιθυμητή αναδιανομή πλούτου, δεν μπορεί να γίνει με τέτοιες μεθοδολογίες.

Τα προγραμματιζόμενα ποσά θα μπορούσαν να φέρουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα, αν δεν ακολουθούσαν την χρεοκοπημένη από καιρούς μεθοδολογία των εφάπαξ επιδομάτων.

Προτάσεις υπάρχουν.

Μειώστε δραστικά την φορολογία σε όποια μικρή, μεσαία ή μεγάλη επιχείρηση προσλαμβάνει νέους ανέργους.

Αξιοποιείστε προς αυτήν την κατεύθυνση τον ΟΑΕΔ, που παραπαίει.

Γιατί σε αυτήν την κρίσιμη καμπή που περνάει η οικονομία μας, δεν βοηθούν οι χριστουγεννιάτικοι μποναμάδες.

Και βέβαια θα πρέπει να έχετε υπόψη σας πως οι νέοι δεν ξεγελιούνται από την τροφοδότηση της ελπίδας, μέσω της φιλανθρωπίας.

Όπως δεν ξεγελιέται και η αγορά, από τέτοιες ενέσεις ψευδεπίγραφης κατανάλωσης, αποτέλεσμα φιλανθρωπίας.

Γιατί μόνο ως φιλανθρωπία μπορεί να εκληφθεί κάθε βοήθημα, κάθε επίδομα, που δίνεται άπαξ.

Και απαιτείται σοβαρός σχεδιασμός σε κάθε περίπτωση, αλλά ιδίως από την πλευρά σας.

Γιατί μόνο σοβαρός σχεδιασμός μπορεί να χτίσει ένα σοβαρό κοινωνικό κράτος αξιώσεων για όλους τους πολίτες.

Είναι ευρύτερα γνωστό: όσο πιο προηγμένη και πειθαρχημένη είναι μια οικονομία, τόσο πιο σοβαρό και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος μπορεί να προσφέρει και να υποστηρίξει.

Αν θέλουμε κι εδώ να μιλήσουμε για τις προϋποθέσεις κάτι ανάλογου, θα πρέπει να θέσουμε ως προτεραιότητα τη διατηρήσιμη ανάπτυξη, που μόλις αχνοφαίνεται.

Και δεν είναι τίποτα άλλο παρά αποτέλεσμα της δημοσιονομικής σταθερότητας, που ως χώρα την πετύχαμε, με τις θυσίες των πολιτών, μέσα στον σκληρό κλοιό των Μνημονίων.

Αλλά το «τέλος των Μνημονίων» δεν συνεπάγεται και το ξεχείλωμα των δημοσιονομικών μας, μέσα από την ικανοποίηση των απαιτήσεων κομματικών στρατών και των κομματικών παραγόντων.

Γιατί τότε, δεν θα μιλάμε για το «τέλος των Μνημονίων», αλλά για την αρχή των νέων…

Άλλωστε, η εποπτεία των δημοσιονομικών μας, θα υφίσταται για πολλά χρόνια ακόμη. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Το έχουμε ξαναπεί και δυστυχώς το ξαναλέμε.

Με τους Ρουβίκωνες ισχύει απολύτως το «δώσε θάρρος στον χωριάτη».

Έτσι ως γνήσιοι «Ρομπέν του λαού» άρχισαν τώρα τις επιδρομές και στα σούπερ μάρκετ.

Όποιος νομίζει ότι οι άθλιες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας του συγκεκριμένου χώρου ειδικά, βελτιώνονται με τέτοιες πράξεις πλανάται.

Υπάρχει Επιθεώρηση Εργασίας, που πρέπει να κάνει τη δουλειά της και βέβαια οι «αυτόκλητοι τιμωροί» δεν έχουν θέση σε μια ευνομούμενη Δημοκρατία.

Όπως βεβαίως θέση δεν έχουν οι εικόνες εξαθλίωσης στα ΑΕΙ, που συνεχώς πληθαίνουν.

Μόλις πριν λίγες ημέρες σημειώθηκε εισβολή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας ομάδας περίπου 10 - 15 κουκουλοφόρων, σπάζοντας με λοστούς και με καδρόνια ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, ενώ επιτέθηκαν και σε φοιτητές και καθηγητές που εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο Ίδρυμα.

Από τη μανία τους δε, δεν γλίτωσε ούτε το Χριστουγεννιάτικο δέντρο!

Εδώ στην Αθήνα, στο ΕΚΠΑ.

Το βράδυ του Σαββάτου, κρανοφόροι εισέβαλλαν σε εκδήλωση του τμήματος Θεατρικών Σπουδών.

Οι δράστες χτύπησαν φοιτητές με αποτέλεσμα 4 από αυτούς να διακομιστούν με ασθενοφόρο στον Ευαγγελισμό.

Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να απομακρυνθούμε επιτέλους από αντιλήψεις του ’70, που ναι μεν ήταν αναγκαίες τότε, αλλά σήμερα αποτελούν πλέον ιδεοληπτικά κακέκτυπα, που φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα;

Το πανεπιστημιακό άσυλο λειτούργει ως κάλυψη ατιμωρησίας στην ανομία και την εγκληματικότητα.

Είναι αδιανόητο πια, μετά από όλα αυτά που συμβαίνουν και κλιμακώνονται στα Πανεπιστήμια να μην προχωράμε σε αλλαγή του νόμου για το Πανεπιστημιακό Άσυλο.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Επί των τροπολογιών τώρα.

Έχουμε 19 Υπουργικές τροπολογίες που στο σύνολό τους σχεδόν αφορούν παρατάσεις.

Παρατάσεις, που σε άλλες περιπτώσεις κρίνονται αναγκαίες και σε άλλες που απλώς καταδεικνύουν την αποσπασματικότητα και το βραχυπρόθεσμο της νομοθεσίας, όπως βεβαίως και τις μόνιμα αργόσυρτες διαδικασίες της κρατικής μηχανής, τις ανεπάρκειες και την ενδημική γραφειοκρατία.

Σε σχέση με την τροπολογία για την μετάθεση του χρόνου έναρξης εφαρμογής του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και κάρτας φιλάθλου.

Μεταθέτουμε ξανά και ξανά τέτοια μέτρα…

Μέτρα, που θα εξυγίαιναν τον αθλητισμό και κυρίως το ποδόσφαιρο από τον χουλιγκανισμό. 

Ωστόσο, είναι μέτρα προτεραιότητας και οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν έχουν καμιά δικαιολογία στο να μην είναι έτοιμες στον χρόνο που είχε οριστεί.

Για την τροπολογία του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, όπου παρατείνεται για ένα ακόμη έτος, η δυνατότητα για κατά παρέκκλιση α) σύναψης δημοσίων συμβάσεων από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς (Υπουργεία, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ κλπ) για κάλυψη των αναγκών των προσφύγων και μεταναστών και β) η απόσπαση προσωπικού, η διάθεση ή η πρόσληψη προσωπικού με συμβάσεις εργασίας πολιτών κρατών μελών της ΕΕ καθώς και όσων εργάζονται σε διεθνείς οργανισμούς, αλλά και πολλές άλλες παρατάσεις…

Ένα έχω να πω.

Πάλι;

Το μεταναστευτικό δεν μας χτύπησε ως εποχιακή ασθένεια.

Το ξέραμε.

Ήρθε για να μείνει.

Δεν είναι δυνατόν οι δομές που κτίσαμε, η οργάνωση που σχεδιάσαμε να χαρακτηρίζονται από το εφήμερο. 

Μην ξεχνάμε ότι Τουρκία, Λίβανος, Ιορδανία παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν καταφέρνουν να φιλοξενούν εκατομμύρια προσφύγων.

Εμείς καταφέραμε να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό, αδυνατώντας να αξιοποιήσουμε ακόμη και τους πόρους που έχουμε στη διάθεσή μας.

Επαρκής διαχείριση δια παρατάσεων δεν νοείται.

Για την τροπολογία που αφορά την έναρξη εφαρμογής του ειδικού τέλους ταφής. 

Η 4η αναβολή της επιβολής τέλους ταφής απορριμμάτων είναι αδιανόητη και υποσκάπτει την εφαρμογή της πρόσφατα ψηφισθείσας πολιτικής διαχείρισης των απορριμμάτων.

Για ποια αναβάθμιση της ανακύκλωσης δια της διαλογής στην πηγή μιλάμε;

Για ποιο πέρασμα στη μεθοδολογία «πληρώνω όσο πετάω», που θα έπρεπε χρόνια τώρα να έχουμε υιοθετήσει, μιλάμε;

Εκτιθέμεθα για πολλοστή φορά σε σχέση με τις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις.

Κι ας προβλέπεται αυστηρά στην Οδηγία Πλαίσιο της Ε.Ε. 2008/98, η πυραμίδα διαχείρισης: πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης, άλλου είδους ανάκτησης και τέλος ασφαλούς τελικής διάθεσης υπολειμμάτων στους ΧΥΤΥ. 

Το αντικίνητρο του τέλους είναι καθοριστικό για την ελαχιστοποίηση των απορριμμάτων που οδηγούνται στους ΧΥΤΥ.

Τους ελάχιστους βέβαια που υπάρχουν, γιατί ακόμη για ΧΥΤΑ μιλάμε και ΧΥΤΑ ξαναχτίζουμε.

Γιατί η αναβολή αυτή μπορεί να βολεύει  

Η αναβολή του για 4η φορά συνιστά μια μεγάλη ήττα στη σχέση μας με το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής.

Μπορεί αυτό να είναι αίτημα της μεγάλης πλειοψηφίας των ΟΤΑ της χώρας, αλλά είναι και απόδειξη της ανωριμότητας της Αυτοδιοίκησης να διαχειριστεί ένα από τα κομβικά ζητήματα, που οφείλει να διαχειρίζεται.

Δεν τους βοηθάμε.

Με την τροπολογία 1392/36 18.12.2017, για την έκδοση ηλεκτρονικών εγγράφων από το σύνολο του δημόσιου και ευρύτερα δημόσιου τομέα.

Για άλλη μια φορά, το όνειρο μετάβασής μας στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση, όπου θα συναντούσαμε όχι μόνο παλιούς εταίρους στην ευρωπαϊκή οικογένεια, αλλά και νεότατους, όπως η Εσθονία, παρατείνεται για ένα χρόνο ακόμη, και δεν θα ήθελα να προβλέψω ότι του χρόνου τέτοια μέρα θα καλούμαστε να το παρατείνουμε για ακόμη ένα χρόνο.

Σε σχέση με την τροπολογία για τον ΕΦΚΑ.

Με το Άρθρ. 1 παρατείνεται η απόσπαση προσωπικού που είχε διατεθεί στο τέως ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και στο τέως ΤΑΥΤΕΚΩ.

Ένα σχόλιο.

Από τις παρατάσεις που έχουν δοθεί και στο παρελθόν είναι προφανές ότι το προσωπικό καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Γιατί οι αποσπάσεις δεν μετατρέπονται σε μετατάξεις;

Με το Άρθρο 2 δίδεται δυνατότητα παράτασης των συμβάσεων συντήρησης του εξοπλισμού και λογισμικού του ΕΦΚΑ, έως ότου ολοκληρωθούν οι νέες διαγωνιστικές διαδικασίες.

Εδώ έχουμε το γνωστό πρόβλημα. 

Λήγουν συμβάσεις συντήρησης, χωρίς να έχει βγει νέος ανάδοχος και προφανώς για να μη μείνει χωρίς συντήρηση ο εξοπλισμός παρατείνεται  η υφιστάμενη σύμβαση. 

Το θέμα των διαγωνιστικών διαδικασιών στο δημόσιο είναι προβληματικό, καθώς είναι πολύ χρονοβόρο. 

Είναι απαραίτητο η νομοθεσία  περί της διαγωνιστικής διαδικασίας να απλοποιηθεί, να γίνει σαφέστερη και ξεκάθαρη, ώστε να μην έχουμε φαινόμενα που τυπικοί διαγωνισμοί χρειάζονται χρόνια για να διενεργηθούν. 

Ευχαριστώ.